حسین آقاجانی - دانشیار، گروه مهندسی مواد، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سهند بهرنگی - کارشناس ارشد،گروه مهندسی مواد، دانشگاه تبریز، تبریز.ایران.
نوید فرزام مهر - کارشناس ارشد، گروه مهندسی مواد، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
امیر حسن شفیع فرهود - کارشناس ارشد، شرکت تراکتورسازی ایران، تبریز، ایران.
گلناز ناصری آذری - کارشناس، گروه مهندسی مواد، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

یکی از مهم ترین مشکلات پیش روی کارخانه های ریخته گری قطعات چدن نشکن، انباشتگی رسوبات نامحلول در قسمت‫های مختلف کوره های القایی، افت شدید جریان الکتریکی و در نتیجه توقف خط تولید است. ماده اصلی تشکیل دهنده این رسوبات، اکسید منیزیم (MgO) است که در نتیجه اکسیداسیون منیزیمی تولید می­شود که برای کروی سازی گرافیت استفاده می‫شود. در این مطالعه، دو راه حل برای غلبه بر این مشکل پیشنهاد شده و میزان تاثیر گذاری هر کدام در خط تولید یک کارخانه ی ریخته گری بررسی شده است. این دو راه حل عبارت بودند از افزودن فلاکس به مذاب و استفاده از اتمسفر نیتروژن به جای هوا. آنالیز شیمیایی مذاب، سرباره و رسوبات با استفاده از پراش اشعه ایکس، روش شیمی تر و کوانتومتری انجام شد. بهترین نتیجه با افزودن ۹۰۰ گرم فلاکس به داخل پاتیل قبل از تلقیح به دست آمد. بدون افزودن فلاکس، افت شدید در جریان الکتریکی دستگاه (۳۵۰ آمپر در ۱۶ روز) مشاهده شد. افزودن فلاکس منجر به افت سطحی در جریان الکتریکی (۵۰ آمپر در ۲۸ روز) شد. همچنین افزودن فلاکس باعث تغییر پایه رسوبات از MgO به Fe۲O۳ شد. همچنین با استفاده از اتمسفر نیتروژن، نرخ میرایی منیزیم از % ۰۱۷/۰ در ۳۶ دقیقه (در حالت استفاده از هوا) به  %۰۱۴۶/۰ در ۵۰ دقیقه رسید.

رسوبات نامحلول, فلاکس, چدن نشکن, ماشین ذوب ریز