علیرضا محمدی - استادیار مرکز تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان شاهرود

تنوع زیستی کشاورزی حاصل اثرات متقابل بین محیط، منابع ژنتیکی و سیستمهای مدیریتی کشاورزان است . آن از مولفه های مهم پایداری تولید در بوم نظام های زراعی محسوب می شود. اگر چه کشاورزان برای هزاران سال با مدیریتهای اکولوژیک تنوع زیستی کشاورزی را حفظ کرده اند. ولی امروزه کشاورزان در واکنش به دامنه وسیعی از فشارهای فیزیکی، تغییرات جمعیتی، اقتصادی، اجتماعی و فناوری، عملیات زراعی را تغییر داده که این تغییرات تحت عنوان فشرده سازی نظام کشاورزی مطرح می شود. فشرده سازی با تبعات سوئی بر تنوع زیستی کشاورزی پایداری تولید را کاهش داده است. با مدیریتهای زراعی شامل تناوب، تغییر سیستم خاکورزی، کاهش مصرف نهاده های شیمیایی می توان ساختار بوم نظامها را بهبود بخشید . همچنین با استفاده از گیاهان پوششی ، کشت مخلوط ، گونه های زراعی فراموش شده ، ایجاد پر چینها: و آیش گذاری با حفظ و افزایش تنوع زیستی بستر بازسازی و سامان دهی مجدد ساختار زیستی بوم نظامهای زراعی را فراهم نمود.

فشرده سازی، کشاورزی پایدار، ساختار زیستی، بازسازی اکولوژیک