بررسی علم در نهج البلاغه از منظر تقابل و هم معنایی واژگانی
عنوان مقاله: بررسی علم در نهج البلاغه از منظر تقابل و هم معنایی واژگانی
شناسه ملی مقاله: JR_JALIT-13-1_002
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JALIT-13-1_002
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
معصومه رضائی منش - استادیار گروه زبان و ادبیات دانشگاه فرهنگیان
مرضیه آباد - استاد گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه فردوسی مشهد
عباس طالب زاده شوشتری - استاد گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه فردوسی مشهد
خلاصه مقاله:
معصومه رضائی منش - استادیار گروه زبان و ادبیات دانشگاه فرهنگیان
مرضیه آباد - استاد گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه فردوسی مشهد
عباس طالب زاده شوشتری - استاد گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه فردوسی مشهد
یکی از راههای دست یافتن به معنا و مقصود اصلی گوینده متن، تحلیل معنایی واژگان آن از نگاه معناشناختی است. به کمک آن می توان رابطه ای قابل استناد میان زبان، تجربیات بیرونی، اندیشه ها و تجارب اجتماعی برقرار نمود. فهم درست معنای یک واژه نیازمند استفاده از روش های گوناگون معناشناسی است تا از طریق آن ها به توصیف دقیق معنای آن واژه دست یافت. در نظام تصوری نهجالبلاغه، علم به عنوان یکی از واژه های کلیدی به کار رفته که متناسب با آن واژههای دیگری مطرح شدهاند. پژوهش حاضر با رویکرد روابط معنایی به بررسی معنای علمدر نهجالبلاغه، از منظر روابط تقابل و هممعنایی پرداخته است تا درک درست و عمیقتری از مفهوم این واژه به دست آورد. حاصل این تحقیق نشان میدهد حضرت (ع) واژگان «جهل»، «ظن»، «هوی» و... را در رابطه تقابل معنایی با علم، و واژههای «تدبر»، «تفکر»، «تعقل»، «حکمت»، «معرفت»، «بصیرت» و... را در رابطه هممعنایی با علم در متن نهج البلاغه به عنوان واژه جایگزین آن به کار برده و معنای علم را از آن ها استخراج نموده که علاوه بر داشتن تاثیر فراوان بر زیبایی آفرینی در تبیین مفاهیم و آشکارتر نمودن بعضی معانی، موجب توسعه دستگاه معناشناختی آن عصر نیز گردیده که برخاسته از فصاحت و بلاغت این متون میباشد. بررسی چگونگی جایگزینی این واژگان به جای علم بیانگر گستردگی دایره معنایی علم در نهجالبلاغه است که در یک سوی آن صاحبان و دارندگان علم قرار دارند و با درک و شناخت درست به یقین و اطمینان قلبی میرسند و با هدایت و راهنمایی در مسیر حق قرار میگیرند. در سوی دیگر افرادی هستند که نسبت به حق و حقیقت شناختی ندارند و با ظن، تردید و جهالت سرگردان و گمراه میشوند. نقطه تمایز این دو گروه از انسانها به معنای معرفتیای که از علم فهمیده میشود، بستگی دارد.
کلمات کلیدی: نهج البلاغه, علم, معناشناسی, روابط معنایی, تقابل معنایی, هم معنایی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1228222/