ملیحه آوسه - دانشجوی دکتری بیوشیمی و متابولیسم ورزشی، دانشگاه شیراز
مریم کوشکی جهرمی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شیراز
جواد نعمتی - استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شیراز
سعید اسماعیلی ماهانی - دانشیار زیست شناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین تاثیر حاد و بلندمدت تمرین استقامتی بر بیان ژن پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین در مغز، مایع مغزی نخاعی و سرم موش های صحرایی نر نژاد ویستار بود. تعداد۴۰ حیوان به چهار گروه کنترل، حاد، تمرینی مزمن و تمرین کرده حاد تقسیم شدند. گروه حاد یک جلسه تمرین استقامتی و گروه تمرین کرده حاد یک جلسه تمرین استقامتی را بعد از ۱۲ هفته تمرین و گروه تمرینی مزمن ۱۲ هفته تمرین استقامتی را انجام دادند. مایع مغزی نخاعی جمع آوری شد و قسمت های مختلف مغز استخراج شدند. غلظت پپتید کلسی تونین در مایع مغزی نخاعی و سرم با تکنیک الایزا و بیان ژن آن با تکنیک ریل تایم پی.سی.آر. اندازه گیری گردید. از آزمون آماری آنالیز واریانس یک راهه برای مقایسه ها استفاده شد. در مقایسه با گروه کنترل، پپتید کلسی تونین مایع مغزی نخاعی در گروه های حاد (P = ۰.۰۰۶) و تمرین کرده حاد (P = ۰.۰۰۸) و پپتید کلسی تونین سرم در گروه های حاد(P = ۰.۰۰۹) و تمرین کرده حاد(P = ۰.۰۰۷)، به طور معناداری بالاتر بود. پپتید کلسی تونین تنها در قشر گروه های حاد (P = ۰.۰۰۷) و تمرین کرده حاد(P = ۰.۰۰۶) نسبت به گروه کنترل و همچنین، گروهتمرین کرده حاد نسبت به گروه حاد (P = ۰.۰۱۸) به طور معناداری بالاتر بود. در هیچ یک از متغیرهای پژوهش، اثر بلندمدت تمرین معنادار نبود. به طورکلی، افزایش بیان ژن پپتید کلسی تونین در قشر، به احتمال زیاد مسئول افزایشآن در مایع مغزی نخاعیو سرم درحین تمرین است. همچنین، سطوح استراحتی پپتید کلسی تونین سرم و مایع مغزی نخاعی و بیان آن، تحت تاثیر بلندمدت تمرین قرار نمی گیرند؛ اما مشمول پاسخ پس از سازگاری می شوند.

پپتید وابسته به ژن کلسی تونین, سازگاری تمرینی, مغز, مایع مغزی نخاعی