اعظم دانشور - دانشجوی دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد تهران مرکزی، تهران، ایران
حیدر صادقی - استاد گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران (نویسنده مسئول) استاد گروه بیومکانیک ورزشی، پژوهشکده علوم حرکتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
محمد یوسفی - استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
زهره برهانی کاخکی - استادیار، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر تاثیر یک وهله خستگی عمومی بر میزان هماهنگی و تغییرپذیری بین مفاصل اندام فوقانی قایقرانان نخبه بود. ۱۴ قایقران مرد تیم ملی در این پژوهش نیمه آزمایشگاهی شرکت کردند. از تمرین قایقرانی روی دستگاه ارگومتر پاروزنی برای اعمال خستگی عمومی تا حد واماندگی استفاده شد. داده های کینماتیکی با استفاده از دستگاه واحدهای اندازه گیری اینرسی در ۱۵ دوره پاروزنی متوالی ابتدایی و انتهایی پروتکل خستگی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که یک وهله خستگی عمومی باعث تغییر در میزان هماهنگی بین مفاصل شانه- تنه در صفحه هوریزنتال و بین مفاصل آرنج- شانه در صفحه ساجیتال و همچنین تغییرپذیری بین مفاصل شانه- تنه در صفحه هوریزنتال، آرنج- شانه در صفحه ساجیتال و آرنج- تنه در صفحه ساجیتال می شود. یافته های تحقیق، ضرورت توجه به طراحی برنامه های تمرینی مناسب برای قایقرانان با رویکرد کاهش تبعات سوء خستگی اندام فوقانی بر عملکرد بهینه و بروز آسیب را تاکید می نماید.

قایقرانی, خستگی, هماهنگی, تغییرپذیری. اندام فوقانی