بررسی ارتباط شاخص های بالیدگی، عملکردی و هورمونی با زمان انجام بازی (مسابقه) در بازیکنان فوتبال نخبه نوجوان در طول فصل
عنوان مقاله: بررسی ارتباط شاخص های بالیدگی، عملکردی و هورمونی با زمان انجام بازی (مسابقه) در بازیکنان فوتبال نخبه نوجوان در طول فصل
شناسه ملی مقاله: JR_JSP-12-48_003
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JSP-12-48_003
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
ابراهیم اسکندری فرد - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان، ایران
مهدی کارگرفرد - استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان، ایران
آنتونیو فیگیردو - استاد علوم ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه کوایمبرا، کوایمبرا، پرتغال
خلاصه مقاله:
ابراهیم اسکندری فرد - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان، ایران
مهدی کارگرفرد - استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان، ایران
آنتونیو فیگیردو - استاد علوم ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه کوایمبرا، کوایمبرا، پرتغال
زمان بازی (مسابقه) ممکن است تحت تاثیر میزان بالیدگی، فعالیت هورمونی و سطح آمادگی جسمانی بازیکنان نوجوان قرار گیرد؛ به همین دلیل مطالعه حاضر با هدف تعیین و ارتباط شاخص های بالیدگی، عملکردی و هورمونی با زمان انجام بازی در بازیکنان نخبه نوجوان فوتبال انجام شد. در این پژوهش ۳۱ بازیکن فوتبال نوجوان با میانگین سنی ۲۵۲/۰ ± ۵۱/۱۶سال در طی یک دوره فصل فوتبالی پایش شدند و مدت زمان بازی در مسابقات بازیکنان ثبت شد. بعد از اتمام فصل، شاخص های آنتروپومتریک، هورمونی] هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولینی [(IGF-۱) با روش کمی لومینسانس، میزان بالیدگی به وسیله ارزیابی سن اسکلتی، آزمون های عملکردی ]پرش ارتفاع (CMJ)برای ارزیابی توان انفجاری، تست غیرخطی (۷RST) برای ارزیابی توان بی هوازی و تست یویو برای ارزیابی حداکثر اکسیژن مصرفی (VO۲max)[ اندازه گیری شدند. برای تعیین همبستگی از روش های پیرسون و اسپیرمن استفاده شد و برای محاسبه پیش بین متغیرها رگرسیون خطی چندگانه در سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ انجام شد. نتایج همبستگی بین متغیرها نشان داد که زمان انجام بازی با VO۲max (۰.۵۶ = r)، سن اسکلتی (۰.۴۲- = p )، توان انفجاری(۰.۴۰ = r)، انحراف بالیدگی (۰.۳۸- = r) و IGF-۱(۰۳۶ = r) ارتباط معناداری داشت. تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که زمان انجام بازی با استفاده از شاخص های مطالعه شده به طور معناداری پیش بینی شد (۰.۵۵ = R۲). براساس نتایج پژوهش حاضر، سطح بالای IGF-۱ و VO۲max نقش عمدهای در انتخاب و زمان انجام بازی بازیکنان در رقابت ها دارد؛ بااین حال، واقع بینانه تر به نظر می رسد که سایر موارد تاثیرگذار بر انتخاب بازیکنان برای بازی و زمان انجام بازی نیز درنظر گرفته شوند.
کلمات کلیدی: فوتبال, سن اسکلتی, روش فلس, مدت زمان بازی (مسابقه), هورمون فاکتور رشد شبه انسولین-یک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1229974/