سنجش پایداری شاخص های فضایی-کالبدی محلات راه آهن و رضاشهر مشهد با رویکرد شهرگرایی جدید
عنوان مقاله: سنجش پایداری شاخص های فضایی-کالبدی محلات راه آهن و رضاشهر مشهد با رویکرد شهرگرایی جدید
شناسه ملی مقاله: JR_JGSKH-21-62_008
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JGSKH-21-62_008
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمد اجزاء شکوهی - Associate Professor of Geography Department, Literature and Humanities Faculty of Ferdowsi University of Mashhad, Iran
شیرین صباغی آبکوه - PhD of Geography and Urban Planning, Literature and Humanities Faculty of Ferdowsi University of Mashhad, Iran
فروغ خزاعی نژاد - Assistant Professor of Geography Department, Humanities Faculty of Kousar University of Bojnord, Iran
خلاصه مقاله:
محمد اجزاء شکوهی - Associate Professor of Geography Department, Literature and Humanities Faculty of Ferdowsi University of Mashhad, Iran
شیرین صباغی آبکوه - PhD of Geography and Urban Planning, Literature and Humanities Faculty of Ferdowsi University of Mashhad, Iran
فروغ خزاعی نژاد - Assistant Professor of Geography Department, Humanities Faculty of Kousar University of Bojnord, Iran
نظریه شهرگرایی جدید در دهه های اخیر و در پاسخ به مشکلات متعدد شهری قرن بیستم و با هدف ایجاد شهرهای سرزنده، جمع و جور، متنوع و مطلوب از نظر کار، پیاده روی، زندگی و گزینه های حمل و نقل شکل گرفت. نظر به اقبال گسترده این نظریه در میان پژوهشگران ایرانی هدف پژوهش حاضر سنجش پایداری محله های ارگانیک و برنامهریزیشده مشهد بر اساس شاخصهای فضایی-کالبدی شهرگرایی جدید میباشد. در این راستا دو محله راهآهن (محله ارگانیگ) و فاز دوم رضاشهر (محله برنامهریزیشده) برای بررسی و مطالعه انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و جهت ارزیابی پایداری محله های مورد نظر از مدل ترکیبی AHP و نرم افزار GIS استفاده شده است. بر این اساس مدل سنجش پایداری مورد استفاده در قالب ۷ شاخص فضایی-کالبدی (نوع معبر، عرض پیادهرو، کاربری، وسعت قطعات، دسترسی به مرکز محله، تعداد طبقات و دسترسی به حمل و نقل عمومی) بصورت سلسلهمراتبی ایجاد گردید . نتایج پژوهش نشان می دهد ۸۱/۶۷ % از وسعت محله رضاشهر از پایداری متوسط به بالا برخوردار است و ۱۹/۳۲% فاقد پایداری میباشد. در محله راهآهن ارقام فوق به ترتیب پایداری و ناپایداری عبارتند از ۷۱/۶۹% و ۲۹/۳۰%. بنابراین طبق شاخصهای فضایی-کالبدی شهرگرایی جدید، اگرچه دو محله مورد بررسی تفاوت اندکی دارند اما در مجموع محله رضاشهر نسبت به محله قدیمی راهآهن ناپایدارتر است. از این رو می توان گفت محله های قدیمی ایران، قرابت بیشتری با اصول شهرگرایی جدید دارند و به بیان دیگر شهرسازی سنتی و ارگانیک بستر مناسبتری برای بکارگیری رویکرد شهرگرایی جدید میباشد که میتوان در قالب بازآفرینی شهری رویکرد مذکور را بکارگرفت.
کلمات کلیدی: Stability, New Urbanism, The Second Phase of Rezashahr, RahAhan Neighborhood, Mashhad Metropolitan, Neo-Traditional neighborhood., پایداری, شهرگرایی جدید, فاز دوم رضاشهر, محله راه آهن, کلانشهر مشهد, واحد همسایگی سنتی جدید
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1230324/