علی اصغر امیری - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت منابع انسانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران
فرشته امین - استادیار گروه مدیریت بازرگانی بخش منابع انسانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران

تحولات سال های اخیر تاثیر شگرفی بر حوزه منابع انسانی داشته است. حضور نسل های جدید با نگرش ها و خواسته هایگوناگون، توسعه اینترنت و تحولات دیجیتال، افزایش تنوع نیروی انسانی از نظر جنسیت، قومیت، ملیت و ...، همگی باعثشده تا مدیریت منابع انسانی پیچیدگی و در عین حال اهمیتی بیش از پیش داشته باشد. در این میان، جلب مشارکت وتعهد نیروی انسانی و انگیزش کارکنان مبحثی حیاتی می باشد، که سازمان ها و بخصوص فعالان حوزه منابع انسانی توجهویژه ای به آن داشته و با روش ها و مدل های مختلف سعی در افزایش انگیزه، و همچنین زمینه تعهد و مشارکت بیشترکارکنان را فراهم کنند. یکی از روش هایی که طی دهه اخیر بطور چشمگیری مورد استفاده قرار گرفته، گیمیفیکیشنمی باشد. بطور کلی فلسفه گیمیفیکیشن این است: استفاده از عناصر و تکنیک های طراحی بازی، در زمینه های غیر بازی(یا جدی) که منجر به تشویق مشارکت و افزایش درگیرشدن کاربران می شود. این واژه برای نخستین بار در سال ۲۰۰۳میلادی توسط نیک پلینگ ابداع شد، اما بیش از هشت سال (یعنی تا نیمه دوم سال ۲۰۱۰ میلادی) طول کشید تا مفهومیاد شده توجه جهانیان را به خود جلب نماید. گیمیفیکیشن در حیطه های گوناگون مانند: حوزه سلامت، آموزش، بازاریابیو ... به تناسب نیازهای متنوع موجود در این حیطه ها کاربردهایی یافته است. هدف مقاله مروری حاضر معرفی فراروشگیمیفیکیشن و بررسی کاربردهای آن در زیرسیستم های حوزه مدیریت منابع انسانی از جمله؛ جذب و استخدام،جامعه پذیری، آموزش و توسعه کارکنان، مدیریت عملکرد، مدیریت استعداد، مدیریت دانش و ... می باشد. این کاربردهایچنان وسیع و همه گیرشده که به نوعی تبدیل به رویکردی نوین در مدیریت منابع انسانی شده است.

گیمیفیکیشن، مدیریت منابع انسانی، رویکرد نوین، کارکردهای منابع انسانی