سمانه میرزائی - دکتری سلامت در بلایا و فوریت ها، بیمارستان شهید رهنمون، دانشگاه علوم پزشکی یزد، یزد، ایران
سیما غضنفری - کارشناس پرستاری، بیمارستان شهید رهنمون، دانشگاه علوم پزشکی یزد، یزد، ایران
رضا قادریان - کارشناس ارشد مراقبت های ویژه، بیمارستان شهید رهنمون، دانشگاه علوم پزشکی یزد، یزد، ایران
غلامرضا سرداری - کارشناس بیهوشی، بیمارستان شهید صدوقی، دانشگاه علوم پزشکی یزد، یزد، ایران
فاطمه غضنفری - کارشناس پرستاری، بیمارستان شهید رهنمون، دانشگاه علوم پزشکی یزد، یزد، ایران
سعیده میرجلیلی

مقدمه: افزایش شیوع این بیماری ناشی از تغییرات مستمر در سبک زندگی از قبیل؛ رژیم غذایی نامناسب، عدم فعالیت فیزیکیو چاقی و استرس می باشد، که اغلب با شهرنشینی، مکانیزه شدن و صنعتی شدن ارتباط دارد. توسعه شهرنشینی، زندگی درجهان صنعتی و کنترل بیماری های واگیردار همراه با تغییر در ساختار سنی جامعه در جهت پیر شدن، جمعیت ما را هر چه بیشتربا افزایش بروز و شیوع بیماری های مهم غیر واگیر مانند سرطان ها، بیماری های عروق قلب، سکته مغزی و دیابت و عوامل خطر سازآنها روبرو خواهد کرد. این مطالعه با هدف تاثیر سبک زندگی بر ارتقای زندگی بیماران دیابتی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه براساس مرور متون مطالعات با کلید واژه هایی شامل: دیابت، سبک زندگی، بیماران دیابتی، اصلاحسبک زندگی و معادل انگلیسی آنها در پایگاه های گوگل اسکالر، ساینس دایرکت، اسکوپوس، پابمد، ایران داک، ایران مدکس ومرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی بدون محدوده زمانی انجام شد.نتایج و بحث: کیفیت زندگی در بیماران دیابتی دارای اهمیت بوده و عدم مراقبت از خود، کنترل نامناسب آن و افزایشعوارض دیابت منجر به کاهش کیفیت زندگی می گردد. ۳/۵-۱/۵ درصد جمعیت کل جهان درگیر این بیماری هستند. که تغییردر سبک زندگی می تواند بر کیفیت زندگی بیماران تاثیر گذارد و اصلاح کیفیت زندگی نه تنها برای بیماران دیابتی سودمند وبا ارزش است بلکه سبب کاهش هزینه های مراقبت بهداشتی و پزشکی مرتبط با آن می شود زیرا شیوع دیابت ناشی ار تغییراتمستمر در سبک زندگی از قبیل رژیم غذایی نامناسب، عدم فعالیت فیزیکی و چاقی و استرس بوده که اغلب با شهرنشینی،مکانیزه شدن و صنعتی شدن ارتباط دارد به عبارتی بسیاری از مشکلات بیماران دیابتی با مشاوره صحیح و تغییر در رژیم هایغذایی و سبک زندگی قابل پیشگیری می باشد. دیابت می تواند زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و باعث ایجادمحدودیت هایی در کار، زندگی اجتماعی، ارتباط خانوادگی، ارتباط جنسی و فعالیت های تفریحی گردد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه اصلاح رفتار و تغییر سبک زندگی می تواند در کاهش عوارض در بیماران دیابتینقش داشته باشد. در نتیجه تدوین راهبردهای طولانی مدت با هدف سبک زندگی سالم در این بیماران توصیه می گردد و دراین راستا کارکنان مراکز بهداشتی درمانی دیابت بخصوص پرستاران با تشویق بیماران به کاربرد سبک ها و روش های کارآمدمقابله با تنش در ارتقای خودمراقبتی بیماران دیابتی و سازگاری با این بیماری مزمن گام مناسبی بردارند.

دیابت، بیماران دیابتی، سبک زندگی، اصلاح سبک زندگی