حمیرا الیکای دهنو - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
طاهر تیزدست - استادیار، گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان تعهد و پذیرش (ACT) بر رضایت زناشویی زنان مراجعه کننده به اورژانساجتماعی نوشهر، انجام گردید. روش تحقیق: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه– آماری پژوهشحاضر را کلیه زنان مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهرستان نوشهر در محدوده زمانی مهر تا آذر ۹۷ تشکیل داده که به روشنمونه گیری در دسترس از بین زنان مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهرستان نوشهر به تصادف تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورتتصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند.گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه مورد مداخله پذیرش و تعهد قرار گرفت وگروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزار اندازه گیری: پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۹). داده های آماری به روش تحلیلتحلیل کواریانس تک متغیره (انکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که درمان پذیرش و تعهد بر رضایت زناشوییزنان مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی نوشهر، موثر است.

درمان پذیرش و تعهد، رضایت زناشویی