امیر خسروی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
حانیه فلاحی عرب - گروه زمین شناسی، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
پریا مقدسی جمسی - زمین شناسی زیست محیطی، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
محسن پورکرمانی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران

ناحیه مورد مطالعه، در بخش میانی پهنه زمین ساختی زاگرس قرار داشته که یکی از پویاترین پهنه های لرزه زمینساختی ایران است. از مهم ترین گسل های جنبا در ناحیه مورد مطالعه می توان به گسل های دنا، کازرون، کاکان، معکوساصلی زاگرس، زاگرس مرتفع، سیوک، بیده و ... اشاره کرد. در این مقاله یک مدل نظری برای ارزیابی پتانسیل حرکتی گسل یاFMP بر اساس رابطه ی بین ویژگی های هندسی گسل و میدان تنش تکتونیکی ناحیه ای پیشنهاد شده است و هدف آنارزیابی پتانسیل حرکتی گسل های فعال ناحیه یاسوج درگستره شمال باختر سی سخت تا سیر بانو می باشد. لازم به ذکر استکه نتایج این روش با رکوردهای لرزه ای گذشته و فعالیت های ریز لرزه ای کنونی منطقه سازگار بوده است. داده هایساختاری به منظور دستیابی به موقعیت محور های اصلی تنش در پهنه وسیعی از ناحیه مورد مطالعه برداشت گردید که ازمعادلات این الگو در ۱۸ ایستگاه منطقه مذکور استفاده شد. در نهایت با استفاده از روش وارون سازی، تنش اصلی بیشینه درهر مقطع به طور جداگانه بدست آمد و در معادلات جاگذاری شد. با توجه به محاسبات پتانسیل حرکت گسل های فعال ناحیه،پایانه شمال باختری گسل دنا در حوالی خونگاه و بیژگن بیشترین پتانسیل حرکتی در مقایسه با دیگر قطعات گسلی را دارا میباشد و پس از آن گسل های کازرون، معکوس اصلی زاگرس و زاگرس مرتفع به ترتیب در مقاطع حسین آباد، شهر میان وکمهر بیشترین احتمال پتانسیل حرکت گسل برآورد می گردند.

تنش اصلی بیشینه، توان حرکتی، گسل های فعال، میدان تنش زمین ساختی ناحیه ای