بهادر پارسیا - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت بازرگانی گرایش بازاریابی، دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر
افروز نیک نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، گرایش لجستیک و زنجیره تامین، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج

با در نظر گرفتن اثرات فاجعه باری که عادات مصرف جهانی و فرآیندهای صنعتی بر روی سیاره ما داشتند، مفهوم پایداری خود را به عنوان پایه و اساس اصلی یک مسیر رشد مسئولانه جدید نشان داد. پایداری شامل معانی مختلفی است. از یک طرف به توانایی تضمین یک زندگی پایدار برای تمام انسانها و دیگر گونه های زنده روی زمین اشاره دارد ]۱۲[ . از سوی دیگر، با توجه به قانون سیاست زیست محیطی ملی ایالات متحده آمریکا ) ۱۹۶۹ (، پایداری شامل "ایجاد و حفظ شرایطی است که تحت آن انسان و طبیعت میتوانند در یک هارمونی سازنده وجود داشته باشند، و نیازهای اجتماعی، اقتصادی و دیگر نیازهای نسلهای حاضر و آینده را برآورده کنند ]۱۵[ . به طور کلی، توسعه پایدار کشورها را ملزم میکند که تحت دستور کار رشد اقتصادی متفاوت خود، به شیوهای جامع در مسیر مسئولیت اجتماعی قرار گیرند، در حالی که کمترین میزان آسیب ممکن به محیط زیست را ایجاد کنند، و از کیفیت زندگی بهتر برای نسل های فعلی و آینده اطمینان حاصل کنند. از زمان معرفی این مفهوم در اجلاس زمین ریو در سال ۱۹۹۲ ، بیش از ۱۵۲ دولت از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، هدف نهایی خود را دستیابی به یک مسیر توسعه پایدار اعلام کردند. ]۳۱[ . این امر با تبدیل شرکت های خصوصی به پیکربندی تجاری جدید به نام "تجارت سبز" همراه بود که در آن، صنایع تعیینکننده درگیر در تولید محصولات سازگار با محیط زیست بودند، در حالی که مصرف و تولید پایدار ۱ ( SCP ( نیز به عنوان یک فرآیند جامع ظهور کرد که مصرف کنندگان و تولید کنندگان را به منظور ایجاد هدف مشترک یک چرخه عمر جدید برای محصولات و خدمات، و در عین حال "به حداقل رساندن اثرات منفی زیست محیطی سیستمهای مصرف و تولید در هر مرحله از فرآیند تولید" گرد هم آورد ]۳۸[ . بازاریابی سبز تحت فلسفه جدید"مصرف و تولید پایدار" قرار دارد، و به عنوان اتخاذ یک رویکرد بازاریابی شناخته میشود که به شرکتها آموزش میدهد "طراحی، ترویج، قیمت و توزیع محصولات و خدمات را با کمترین میزان آسیبی که به محیط زیست وارد میشود " را انجام دهند ]۲۹[ ، ]۱۰[ .