اسماعیل خسروپور - دانشجوی کارشناسی ارشد جنگلداری دانشگاه تهران
مازیار حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد جنگلداری دانشگاه تهران
وحید اعتماد - استاد یار گروه جنگلداری دانشگاه تهران
درنا رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد جنگلداری دانشگاه یزد

گونه انجیلی جزء گونههای اندومیک جنگلهای هیرکانی محسوب شده و به طور طبیعی در جنگلهای شمال ایران میروید.زادآوری این گونه با روش جنسی به ندرت در سطح جنگل دیده میشود و عمدتاً به صورت غیرجنسی و به کمک پاجوش مشاهده میگردد. . با هدف مقایسه وضعیت زادآوری غیر جنسی این گونه در تیپهای مختلف جنگلهای شمال کشور جنگل آموزشی– پژوهشی خیرودکنار نوشهر انتخاب شد. جهت مطالعه از روش تصادفی با قطعات نمونه دایرهای 10 آر استفاده شد و جمعاٌ 70 قطعه نمونه آماربرداری و در هر قطعه نمونه اطلاعات تعداد پاجوشها به ازای هر درخت در قطعه نمونه برداشتشد. جهت مقایسه میانگین زادآوری انجیلی در تیپهای حنگلی از آزمون دانکن و تجزیه واریانس یک عامله استفاده شد. نتایج نشان 9 جست به ازای هر پایه مادری می- / داد که بیشترین تعداد جست تولید شده مربوط به تیپ انجیلی و ممرزستان با متوسط 53 5 جست به ازای هر پایه مادری / باشد و کمترین تعدادجست تولید شده مربوط به تیپ جنگلی ممرز- راشستان با متوسط 9 میباشد. نتیجه فوق نشان داده که گونه انجیلی در تیپهای با ترکیب بیشتر انجیلی مانند انجیلی – ممرزستان دارای توانایی بیشتری از لحاظ زادآوری غیرجنسی است. حضور گونههای دیگر در قالب تیپ جنگلی سبب کاهش توانایی و مغلوب شدن گونه انجیلی از لحاظ تولید پاجوش و در کل زادآوری غیرجنسی میشود. براساس نتایج آزمون تجزیه واریانس اختلاف متوسط تعداد ریشه جوش و پاجوشهای گونه انجیلی در تیپهای متفاوت جنگلی معنیدار میباشد. گونه ممرز و راش بیشترین تأثیر منفی بر زادآوری گونه انجیلی دارند، نتایج آزمون دانکن نشان دادهاست که از بین 6 تیپ جنگلی مشاهده شده متوسط تعداد ریشه جوش و پاجوش تیپهای انجیلی– ممرزستان، ممرز – بلوطستان و ممرز- راشستان دارای اختلاف معنیدار در سطح 5 درصد میباشند. با توجه بهزاداوری بیشتر انجیلی در تیپهای خالص انجیلی، بخشهایی از جنگل که شامل تیپ خالص انجیلی و انجیلی-ممرزستان است به عنوان ذخیرهگاه اینگونه انتخاب شود

انجیلی، جنگلهای شمال ایران، پاجوش، تیپ جنگلی