شمس اله فیروزیان - دانش آموخته دوره کارشناسی ارشد مدیریت دولتی مرکزآموزش مدیریت دولتی استان آذربایجانشرقی
سیدجواد کاظمی - دانشجوی دکترای تخصصی علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

چالش اصلی قرن ۲۱ ،شکل دادن تفاهمی جدید و گسترده تر است که تمامی رشته هایی را که مفهوم امنیت اجتماعی را می سازند و تمام مسئولیت ها، تعهدات، استراتژی ها و موسساتی که در این ارتباطند را درهم تند تا اگر سامانه امنیت جمعی وجود دارد، موثر، کارآمد و منصفانه باشد. منشور ملل متحد با تصمیم به محفوظ داشتن نسلهای آینده از بلای جنگ، اولین هدف خود را در ماده ۲ ،حفظ صلح وامنیت بین المللی قرار داده و بر مبنای همین امر، مسئولیت این مهم را به شورای امنیت واگذار کرده است. این بدان معناست که شورای امنیت در زمینه حفظ صلح و امنیت بین المللی دارای نمایندگی نبوده، بلکه نهاد مسئول با قابلیت اقدام قطعی است و برهمین اساس کشورهای دارای حق وتو باید پذیرای مسئولیتی بیشتر در ارتقای امنیت بین المللی باشند. به هر حال شورای امنیت سازمان ملل متحد، با احراز تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی طبق ماده ۳۹ منشور موظف به اعمال اقداماتخود در جهت اعاده صلح و امنیت بین المللی می باشد و بی تردید برای اجرای تصمیمات خویش از طریق نظامی نیازمند مشارکت گسترده سیاسی، نظامی و مالی دیگر اعضای سازمان ملل متحد است.

سازمان ملل ، شورای امنیت ، صلح جهانی