کبری احمدوند - دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه خوارزمی
زهرا تقی زاده قوام - دانشجوی دکترای مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

استفاده از فناوری های نوین ارتباطی به ویژه شبکه های اجتماعی در دهه های اخیر، ما را وارد عصرو جامعه تازه ای کرده است؛ جامعه ای که دانیل بل، آن را جامعه فرا صنعتی، تادا اومسو، آن راجامعه شبکه ای و منوال کاستل، آن را جامعه اطلاعاتی نامیده اند. گسترش روزافزون فناوری هایمربوط به ارتباطات الکترونیکی همچون شبکه های ماهوارهای و اینترنتی و تاثیر آن روی بسیاری ازشئون اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، جامعه را دستخوش چنان تغییرات اساسی کرده استکه برخی صاحبنظران شبکه های اجتماعی مجازی را بعد جدید قدرت در سده ۲۱ دانسته اند.امروزه شبکه های اجتماعی عضو جدایی ناپذیر جامعه بشری شده و به دلیل امکاناتی که در اختیارکاربرانشان قرار می دهند از محبوبیت بالایی برخوردارند و همه روزه مورد استفاده قرار می گیرند.شبکه های اجتماعی از طریق ابزارهای اینترنتی، تفکر انتقادی گروهی، یادگیری پروژه محور تیمیو حل مسئله گروهی را تقویت می کنند و قدرت آنها تنها به دلیل تولید و به اشتراک گذاشتندانش بین اعضای آن نیست، بلکه امکان بازتاب دادن و تولید دانش جدید را نیز فراهم می آورد.استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی در آموزش و یادگیری سیار به شکل های مختلف، نوآوریدر آموزش را افزایش می دهد. تولید دانش، تفکر، نشر دانش و تحمل نقد و بررسی اقدام کنند.چنانچه نتایج و یافته های حاصل از این پژوهش نشان دادند، از ویژگی های اصلی استفاده ازشبکه های اجتماعی در آموزش و یادگیری، پررنگ بودن یادگیری مشارکتی و تعاملی، ارتباطفردی و تعامل کلاسی است و به راحتی امکان مباحثه با تمام همکلاسی ها، امکان درک و پذیرشنظر سایرین و شکل گیری دانش بر اساس توافقات اجتماعی را فراهم می کند. همچنین استفاده ازاین ابزار مشکل کمبود وقت و کمبود امکانات را مرتفع کرده و می توان ادعا کرد که با استفاده ازاین روش، می توان نسبت به بالا بردن بهرهوری در زمینه آموزش و یادگیری اقدام نمود.

شبکه های اجتماعی مجازی، دانش آموزان، یادگیری سیار