علی محمد آخوندعلی - استاد، دانشکده ی مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
حیدر زارعی - استادیار، دانشکده ی مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
حسین محمدزاده - استادیار، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد
فریدون رادمنش - استادیار، دانشکده ی مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده      اگر چه مدل های تجربی توسعه داده شده برای جداسازی دبی پایه نیازهای مهندسی را برای ارزیابی حجم رواناب حاصل از یک رگبار یا زهکشی یک حوضه برطرف می کند، اما درک واقعی از فرایندهای موجود ارائه نمی نماید. مدل های معمول رواناب غالبا فرض می کنند که جریان پایه حاصل از آب زیرزمینی به رودخانه در دوره های پرآبی ناچیز می باشد. روش های ردیابی ایزوتوپی در نقاط مختلف دنیا نشان می دهد که چنین نیست و همین سبب ایجاد نگرشی اساسی به فرآیند تولید رواناب شده است. در این تحقیق در طول زمستان سال ۱۳۸۹، سه واقعه دارای شرایط رطوبت پیشین و شدت متفاوت و سیلاب متناظر آن ها نمونه برداری شد. نمونه ها جهت آنالیز محتوای ایزوتوپی به کشور کانادا ارسال گردید. نتایج نشان داد که سهم مولفه رواناب سطحی در شرایط خشک ناچیز می باشد و در شرایط مرطوب سهم این مولفه افزایش می یابد. همچنین نتایج نشان داد که به طور کلی سهم مولفه آب زیرزمینی در حوضه کارستی ابوالعباس با توجه به توسعه کارست در این حوضه، زیاد می باشد.    

جریان پایه, رواناب سطحی, ایزوتوپ پایدار, اکسیژن ۱۸, حوضه کارستی, ابوالعباس