ناصر غضنفری راد - کارشناس ارشد بیوشیمی کارشناس نظارت بر مواد غذایی و آشامیدنی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

تولید فیلم های زیست تخریب پذیر و خوراکی با ویژگیهای مکانیکی و نفوذپذیری مناسب، یکی از چالش های مهم در صنعت بسته بندی مواد غذایی میباشد .فیلمهای خوراکی نه تنها به طور فیزیکی غذا را محافظت میکنند، بلکه موجب کاهش از دست رفتن رطوبت، محدود نمودن جذب اکسیژن و کاهش مهاجرت لیپیدها در ماده غذایی میشوند. پلیمرهای با منشا طبیعی مانند کربوهیدرات ها و پروتئینها بهترین مواد در ساخت فیلم های خوراکی میباشند، چرا که کاملا زیست تخریب پذیر میباشند و همچنین میتوانند مانند مکملی در افزایش ارزش غذایی برخی از غذاها موثر باشند. با این حال، حلالیت زیاد در آب و نفوذپذیری فراوان در برابر بخار آب و مقاومت مکانیکی کم، استفاده از این پلیمرها را محدود نموده است. مطالعات متعددی به منظور بهبود ویژگی این فیلمها از طریق ساخت فیلم های چند لایه و کامپوزیتی و یا ایجاد اتصال عرضی بین اجزای سازنده فیلم به طریق فیزیکی و شیمیایی صورت گرفته است. از آن جا که کیتوزان سازگار با محیط زیست و تاحدودی خاصیت ضد میکروبی دارد، اغلب به عنوان ماده خام برای آماده سازی فیلم های کامپوزیتی استفاده می گردد. فیلم مورد استفاده در ماده غذایی بایستی دارای یکسری ویژگی ها از جمله کشش پذیری، انعطاف پذیری، قابلیت خم پذیری و مقاومت در برابر انواع استرس باشد. ساختمان خطی پلی ساکاریدهایی مثل سلولز، آمیلوز و کیتوزان موجب انعطاف پذیری و استحکام فیلم حاصل از این ترکیبات می گردد. فیلم کیتوزان دارای خصوصیات مکانیکی و نفوذ ناپذیری مناسب در برابر گازها است.

فیلم خوراکی، کیتوزان، نانو کامپوزیت، بسته بندی.