ابوالفضل حرمتی دوست

حاشیه نشینی از جمله عوامل تهدید کننده کیفیت زندگی و بر هم زننده تعادل اجتماعی در شهر ها به حساب می آید.، و با ایجاد مانع بر سر راه رشد فرهنگی و مشارکت عمومی، هزینه های زیادی را بر جامعه تحمیل مینماید .حضور رو به ازدیاد این شکل اسکانهای شهری در ده ه های گذشته در ایران، حکایت از ناکارآمدی ابزارها و سیاستهای اعمال شده در ده ه هایگذشته برای برخورد با آنها دارد. تمهید مقابله با تشکیل سکونتگاه های غیر رسمی در اکثر مواقع با شکست مواجه شده است. این مقاله توصیفی - تحلیلی بوده که از انجاکه مطالعات کتابخانه ای و در رابطه با موضوع تحقیق و جمع آوری مطالعات مربوط به حاشیه نشینی به بررسی و تجزیه و تحلیل پرداخته شده و با شناسایی مشکلات، تنگناها و فرصتهای موجود، اهداف کلی راهبردها و روشهای مقابله با پدیده مذکورارائه گردیده است.بی شک تخریب این گونه سکونتگاه ها سرمایه اقتصادی گروه های کم درآمد را که به مثابه بخشی از سرمایه اقتصادی-اجتماعی شهرها نیز محسوب می شود، از میان می برد و در عین حال اقدامی غیر انسانی محسوب می شود. ظهور و شکل گیری پدیده حاشیه نشینی از معضلاتی است که امروزه گریبان گیر بیشتر شهر های جهان شده است.

توانمند سازی، مهاجرت ، حاشیه نشینی