حسن آهار - کارشناسی ارشد عمران(گرایش سازه)، دانشکده فنی مهندسی

امروزه به دلایل گوناگون هم چون تجدید نظر در ضوابط آیین نامه های طراحی ،تغییر کاربری سازه و تغییر در تقاضای ظرفیت بار به دلیل خطای طراحی یا ساخت ،نیاز به تقویت اعضای سازه احساس میشود. این تصمیم دربسیاری ازاوقات تابع نوع سازه ،مسایل مالی و همچنین تجربه و مهارت طراح و سایر شرایط می باشد. یکی ازمهم ترین تصمیماتی که درطراحی سازه بایستی مد نظر گرفته شود،انتخاب نوع مصالح مصرفی در سازه می باشد، بتن و فولاد مصالحی هستند که به صورت گسترده در ساخت و سازها مورد استفاده قرار می گیرد، مزایا و معایب هر دو مصالح امروزه به خوبی شناخته و مورد مطالعه قرار گرفته است. با این وجود می توان با ترکیب هوشمندانه این دو مصالح که به نام مصالح های مرکب شناخته می شوند، یک سیستم موثر و کارامدتر از استفاده مجزا از آنها طراحی نمود. ستون های CFT با توجه به مزایای فراوانی که نسبت به سایر ستون های فولادی و بتنی دارد،دارایی معایبی نیز می باشد. نتایج این پایان نامه نشان می دهد که با افزایش بتن ازنسبت به افزایش فولاد بهتر می توان دوران را مهار کند .هم چنین استفاده از CFRP به جای FRP نیز جابه جایی دورانی را کاهش می دهد. همچنین نتایج نشان می دهد که اگردرصد FRP را تغیر بدهیم مقدار جابه جایی کاهش می یابد اما از یک مقدار درصد FRP بیشتر دیگر تغیری شاهد نخواهیم بود و همچنین تغیر FRP به CFRP مقدار جابه جایی ایجاد شده افزایش می یابد.

ستونهای فولادی ، هسته بتنی، FRP ،CFT