مهناز اسکندر - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیک

ز دهه ۶۰ با توجه به تغییر قانون، شهرداریها از نظر اقتصادی از سازمان دولتی که در آن زمان وزارت کشور بود جدا شدند و شهرداری به یک نهاد عمومی غیردولتی تبدیل شد. تا قبل از آن شهرداری با توجه به بودجه های مصوبی که دولت برای آن تصویب میکرد، وظایف خود را انجام میداد و نظام درآمد شهرداری هاعملا بر اساس سازوکارهای دولتی تعریف میشد اما از زمانی که استقلال نظام مالی شهرداری از نظامهای دولتی اتفاق افتاد، چالش رسیدن به یک سازوکار پایدار کسب درآمد برای شهرداری ها شروع شد. چگونگی تامین درآمدهای مورد نیاز شهرداریها نزدیک سه دهه است که به یکی از چالشهای مهم نظام مدیریتی شهرهای کشور تبدیل شده و نبود این منابع درآمدی خسارات زیادی را بر زیرساختهای شهری وارد کرده است. هدف مقاله حاضر فقدان منابع مالی در مدیریت شهری و ضرورت برنامه ریزی تامین درآمد پایدار با مطالعه اسنادی و کتابخانه ای می باشد. نتایج نشان می دهد فقدان نگرش جامع به منابع درآمدی شهرداری ها در قالب نظام کلان اقتصادی کشور، تغییرات و مداخلات موردی، اجرا سیاست خوداتکایی و خودکفائی شهرداریها، بخش درآمدی شهرداریها را در وضعیت ناپایداری قرار داده است، به نحوی که ادامه این وضعیت تبعات نامطلوب و هزینه های اجتماعی، فرهنگی و زیرساختی را برای شهر و مدیریت شهری به دنبال خواهد داشت . شهرداری ها در حالی از منابع محروم شدند که روش جایگزینی برای درآمدهای شهری مد نظر گرفته نشده است. چرایی این امر و ساختار قانون نویسی که منافع شهرها را در نظر نمی گیرد، تبعات آن، ناپایداری منابع، آینده فروشی و بسیاری معضلات دیگر است . ریشه های مشکل جای بررسی بسیار دارد اما فارغ از هزینه ها، نحوه هزینه کرد، اولویت ها و نظارت هاصرفا آنچه در ادامه به آن پرداخته می شود در خصوص منابع درآمد شهرداری ها است.

منابع درآمدی، درآمد مالی پایدار، مدیریت شهری