الهام کموری یوسف آباد - کارشناس تحقیق و توسعه، شرکت مهندسی و ساخت پرتو توربین مپنا پرتو
حسین ربیعی فر - کارشناس تحقیق و توسعه، شرکت مهندسی و ساخت پرتو توربین مپنا پرتو
احسان صلبی - کارشناس مهندس طراحی و صحه گذاری ریخته گری، شرکت مهندسی و ساخت پرتو توربین مپنا پرتو
یونس سروری - کارشناس آنالیز زوال، شرکت مهندسی و ساخت پرتو توربین مپنا پرتو

مفهوم طراحی برای ساخت DFM ، راه را برای یکپارچگی نیازهای موجود در حوزه توسعه مواد جدید، روش های بهینه طراحی و گسترش تقاضا برای ارتقای محصولات تولیدی، هموار کرده است. بااین وجود ایجاد روش های ساخت افزایشی AM قابلیت های ساخت جدیدی را ارائه داده است که فراتر از مفاهیم رایج DFM است. به همین دلیل نیاز به تفکر مجدد در مورد طراحی با در نظرگرفتن قابلیت های منحصر به فرد این فرآیندها، احساس می شود. چنین تغییر طرز تفکری می بایست با شیب ملایمی باعث تغییر از طراحی برای ساخت (DFM) به طراحی برای ساخت افزایشی DFAM شود. در این مقاله، الگوی احتمالی انتقال DFM به DFAM بررسی شده و آثار این فرآیند بر روی درک طراحی بهینه و انطباق الزامات برای قابلیت اطمینان محصول، مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین نقش DFM در دیدگاه های قبلی جهت توسعه محصول و فاکتورهایی که محرکه دیدگاه DFAM هستند نیز مورد بحث قرار گرفته اند.

تکنولوژی ساخت افزایشی، طراحی برای ساخت، طراحی برای ساخت افزایشی