مریم قادری - کارشناسی ارشد، علوم تربیتی، گرایش تکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمانشاه،کرمانشاه، ایران

نگاهی به تاریخ علم مدیریت و دیدگاه های اندیشمندان مختلف این علم ، به خوبی بیانگر آن است که درتمامی مکاتب مدیریت ، همواره یادگیری از اهمیتی خاص برخورد ار بوده است ؛ از همین رو مباحث مختلفی پیرامون مهارت های مورد نیاز کارکنان و مدیران و شیوه های آموزش مطرح گردیده است . لیکن می توان ادعا نمود که در سال های اخیر با حرکت اقتصاد جهانی به سمت اقتصاد دانش محور، افزایش سرعت تغییرات فناورانه و افزایش سطح انتظارات مشتریان و ذینفعان بر اهمیت نقش یادگیری در موفقیت سازمان ها افزوده شده است . در سال های اخیر مفهوم یادگیری سازمانی، یکی از مهمترین مفاهیمی است که در رابطه با یادگیری، در ادبیات مدیریت مطرح گردیده است.یادگیری سازمانی، رشد و توسعه سازما ن ها از طریق کسب دانش جدید و درک بهتر محیط را امکان پذیر می سازد . از آنجایی که قرن حاضر نوید بخش تغییر و تحولات، پیچیدگی و رقابت بسیار است، هر سازمانی نیازمند بهبود مستمرو یا بنیادی برای دستیابی به رشد و مزیت رقابتی است .لذا رهبران سازمان های امروزی باید نوآوری را به مانند کیفیت و بهره وری ونیز به عنوان یک اصل راهبردی در سراسر یک سازمان نهادینه سازند .تحقیقات نشان داده است که نوآوری در سازمان ها، یکی ازمحرکهای اصلی برای رقابت پذیری و توسعه ملی است. با این همه، تحقیقات تجربی اندکی در رابطه با درک کارمندان از تاثیر عوامل سازمانی بر نوآوری فردی صورت گرفته است . هدف این مقاله شناسایی و بررسی عوامل سازمانی( یا داخلی )موثر بر نوآوری فردی است . جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شرکت برق استان کرمانشاه می باشد . به منظور بررسی اثر این عوامل بر نوآوری ازتحلیل مسیر، استفاده گردیده است . نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که عامل هفتگانه مذکور(تعامل، رهبری، ارتباطات، دانش،یکپارچگی، حمایت سازمانی و انگیزش) اثر معنی داری بر نوآوری دارند . لازم به ذکر است، از بین این عوامل، متغیر، دانش، تاثیربیشتری بر نوآوری می گذارد.

رهبری تحول آفرین، نوآوری فردی، یادگیری سازمانی، شرکت برق.