امین شهامی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز

نویسنده در این مقاله برای تاکید بر احیای سنت های دیرینه در محلات و بافت ها و تلفیق آن با الگوی شهرسازی مدرن از عنصرمیدان گاهی بهره گرفته است. این عنصر کالبدی مهم به سبب افزایش حضور پذیری، آسایش اقلیمی و سرزندگی شهری نه تنها درمعماری سنتی ایران، بلکه در الگوهای مختلف شهرسازی دنیا مورد توجه بوده است. بافت درویشلر تبریز به مساحت تقریبی ۲۰ هکتارواقع در حد فاصل خیابان شریعتی و طالقانی تبریز با تاکید بر الگوی میدان گاهی بازطراحی شده است. هدف از این باز طراحی نمایشایده آل از شهرسازی انعطاف پذیر در قالب بافت شهری فرسوده است. در این بازطراحی سطوح کاربری به ۴ دسته مسکونی، تجاری-خدماتی، فضای سبز و معابر به درصد های ۵۰، ۲۰، ۱۰ و ۲۰ درصد از مساحت کل تقسیم بندی شده است و نهایتا با بهره گیری ازالگوی میدان گاهی و رعایت ضوابط شهرسازی تکمیل و ارائه گردیده است.

بازطراحی، میدانگاهی، محله درویشلر تبریز، جمعیت پذیری