فرزاد مهردادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت کسب و کار، گرایش بازاریابی دانشگاه پیام نور مرکز ورامین
مرجان اعتمادی - دکترای مدیریت دولتی، مدرس دانشگاه علامه طباطبائی تهران

جلوگیری از شیوع COVID-۱۹ از نظر نگرش شناختی فردی و اجتماعی قابل بررسی است.عواملی که موجب تغییر رفتارافراد درمقابل شیوع این بیماری می شود شناخت از ویروس، نحوه شیوع آن، احساس ودرک خطراست .نگرش شناختی افراد ازاین پدیده کاملا" متفاوت است.نگرش شناختی دسته اول این است که شیوع بیماری را دراثرتماس افراد درک می کنند وامکان رعایت کلیه توصیه های بهداشتی را دارند ودرنتیجه برای مقابله با شیوع بیماری رفتارآنها تغییر کرده است. نگرش شناختی دسته دوم این است که درکی ازشیوع بیماری دراثرتماس افراد ندارند و امکان رعایت توصیه های ایمنی را چه داشته ویا نداشته باشند، تغییری در رفتار خود برای مقابله با شیوع نشان نمی دهند. و نگرش شناختی دسته سوم این است که شیوع بیماری را دراثرتماس افراد درک می کنند اما به دلیل عدم توان مالی و معیشتی امکان رعایت توصیه های بهداشتی را ندارند. دراین زمان ادراکات این دسته ازافراد در مورد پدیده شیوع بیماری با هم سازگار نبوده و با هم در تضاد است در نتیجه پدیده عدم تجانس شناختی رخ نموده است.به طورمثال خودکارآمدی افراد برای حفظ فاصله گرفتن اجتماعی در مترو،اتوبوس و مراکز خرید به دلایل تراکم جمعیتی ،این دسته از افراد شناخت لازم و کافی را دارند اما اجرای توصیه های بهداشتی برای این دسته مقدور نیست. تغییر رفتارهای اجتماعی به امکان تغییر و اصلاح نگرش های افراد، مدیریت رفتاراجتماعی در بستر جامعه وآداب و رسوم دارد. فرهنگ ومذهب نقطه اتصال میان جامعه و رفتار افراد است.

کووید ۱۹ –، نگرش شناختی، شیوع