مریم وریج کاظمی - دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

انطباق کانون منازعات و درگیری بر جغرافیای مناطق سرشار از ذخار هیدروکربنی، از چهارچوب های اصلی سیاست سلطه جویانه قدرت های اقتصادی- صنعتی برای افزایش منافع اقتصادی و تجاری شان است و برای اجرای آن از ابزار رادیکالیسم مذهبی استفاده می کنند که این امر منجربه آشوب داخلی و بی ثباتی های سیاسی- اجتماعی در کشورهای برخوردار از منابع انرژی می شود. در این راستا جمهوری چچن به دلیل همجواری، با مناطق غنی انرژی و قرارگیری در مسیر ترانزیت دریای کاسپین (خزر) به دریای سیاه از منظر ژئوپلیتیک انرژی دارای جایگاه مهمی است و بدین ترتیب زمینه مساعدی برای شکل گیری بران و خشونت بوجود می آورد، لذا در این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی به چگونگی نقش و تاثیر ژئوپلیتیک انرژی در روندبحران و منازعات نشات گرفته از رادیکالیسم مذهبی و بنیاد گرایی افراطی در جمهوری چچن می پردازد و درنهایت فرضیه این مقاله که رادیکالیسم مذهبی بعنوان مهمترین ابزار کنترل برجغرافیای مناطق غنی انرژی و مسیرهای ترانزیتی آن از نقش قابل توجهی در بحران آفرینی در جمهوری چچن و تسری خشونت به فضای پیرامونی برخوردار است، به اثبات می رسد.

چچن، ژئوپلیتیک انرژی، مسیرهای ترانزیت انرژی، قفقاز، رادیکالیسم مذهبی