محمود زرگان - شرکت مناطق نفت خیز جنوب،شرکت بهره برداری نفت وگاز کارون،کارخانه گاز و گاز مایع ۶۰

یکی از مسائل مهم در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی وجود پساب حاصل از فرآیندهای مختلف می باشد که منجر به آلودگی آب های سطحی،خاک،گونه های زیستی، جانوری و حتی انسان می شود.در اثر تماس گلایکول با گاز طبیعی همواره مقداری ترکیبات آروماتیکی BTEX و هیدروکربن های فرار VOC به همراه آب جذب گلایکول می شوند که در زمان احیای گلایکول، این مواد جدا شده و در اتمسفر رها می شوند. حد مجاز انتشار این آلاینده ها از واحدهای آبزدایی ۱۰ تن در سال برای هر کدام از آلاینده ها یا ۲۵ تن در سال برای کل آلاینده ها می باشد.پساب حاوی گلایکول ها درخاک تبخیر قابل توجهی ندارد و اگر به صورت رقیق شده وارد مسیر آب زیر زمینی و سیستم فاضلاب شوند اثرحادی بر روی آبزیان و ماهی ها ندارند. پساب گلایکول ها تخلیه شده به محیط زیست نیمه عمری معادل ۱تا ۱۰ روز درخاک و هوا دارند و نیز توسط باکتری ها تجزیه می شوند.این مواد سبب کاهش عملکرد سیستم عصبی مرکزی و آسیب به کلیه ها و کبد می شوند. اثرات سرطانزایی، تومورزایی و تراتوژنیک (اثر بر جنین،) در حیوانات آزمایشگاهی نیز گزارش شده است.

گلایکول، واحدهای آبزدایی، ترکیبات آروماتیکی و هیدروکربن های فرار.