سیدغلامرضا موسوی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
سکینه شکوهیان - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
شیوا قیاسوند - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

یکی از جنبه های مهم طراحی ساختمانها، ساخت بر مبنای توسعه پایدار میباشد. عوامل بسیاری در طراحی و ساخت یک خانه وجود دارند که با نقشهای متفاوت بر محیط زیست اثرگذار می باشند. کاربرد و ساخت مصالح و بناهایی که به طبیعت آسیب نزنند یا به اصطلاح دوستدار محیط زیست باشند، همواره جزئی از دغدغه های متخصصان زیستمحیطی بوده است. یکی از روشهای مدیریت پسماند، بازیافت و استفاده مجدد از اجزای آن بوده که هدف از آن کاهش و به حداقل رساندن آسیب به محیط زیست، کاهش مصرف منابع انرژی، بازیافت و استفاده مجدد از مواد موجود در به کارگیری مصالح ساختمانی سبز به منظور حفظ طبیعت انجام میشود. گسترش شهرنشینی و صنعتی شدن جوامع، میزان پسماندهای پلاستیکی را افزایش داده است. به دلیل مشکلات بهداشتی ناشی از پلاستیکها در محیط و غیرقابل تجزیه بودن آنها، مدیریت و بازیافت پسماندهای پلاستیکی اهمیت زیادی دارد. همین امر سبب شد که متخصصان محیط زیست به دنبال راهکاری اصولی و مناسب باشند. ساخت اکوبریک ها یا آجرهای زیستی به عنوان یکی از مصالح ساختمانی سبز، از طریق بازیافت پسماندهای پلاستیکی یکی از روشها میباشد. هدف از این مطالعه، آشنایی طراحان، معماران و متخصصان زیست محیطی با چگونگی ساخت و به کارگیری اکوبریک ها به عنوان مصالح ساختمانی سبز، با رویکرد کاهش پسماند که اولین اصل مدیریت جامع پسماند بوده است، میباشد.

اکوبریک، بازیافت، پسماندهای پلاستیکی، مصالح ساختمانی سبز