رضا خسروی فردشیرازی - کارشناس ارشد حقوق خصوصی و وکیل پایه یک دادگستری، شیراز. ایران

شرکت های دانش بنیان، شرکت های نوظهوری هستند که در زمینه تحقیقات، توسعه دانش و تکنولوژی جدید فعالیت می کنند وبا استفاده از منابع مالی و انسانی خود، ایده ها، دانش ها، فناوری ها را تبدیل به محصول کرده و سپس با تجاری سازی محصولاتخود و تولیدمحصول با توجه به نیازهای بازار یا برنامه های شرکت، در بازارهای تجاری و مصرفی فعالیت می نمایند. بنابراینشرکت های دانش بنیان در موضوع فناوری ها، همیشه نیازمند انجام تحقیقات و پژوهش های مختلف می باشند، که به دلیلهزینه های سنگین مالی یا طولانی بودن تحقیقات یا ریسک عدم موفقیت نتیجه تحقیقات، بسیاری از شرکتهای دانش بنیانتمایل دارند تا از انتقال فناوری استفاده نمایند و همین موضوع سبب می گردد تا امروزه روشها و شیوه های متعدد و متنوعی ازانتقال فناوری با توجه به نیازها، امکانات و توانایی های مالی و انسانی و سازمانی و همچنین نیازهای بازار توسط این شرکتهاانجام گیرد. شیوه های انتقال فناوری امروزه بسیار گسترده می باشد، اما به شکل معمول شرکتهای دانش بنیان تمایل به استفادهاز روشهای رسمی انتقال فناوری دارند تا هم از حمایت های قانونی و قراردادی برخوردار باشند و هم در منابع مالی، انسانی وزمانی خود صرفه جویی کنند و در غیر اینصورت از شیوه غیررسمی استفاده می نمایند که متداول ترین آنها استفاده ازمهندسی معکوس است، که در عمل شرکتهای دانش بنیان، با تحقیقات خود دانش فنی و اطلاعات و کارکرد محصول نهایی رابدست آورده و با بومی سازی و رفع نواقص یا بهینه سازی آن، محصول نهایی را تولید می نمایند.

انتقال، فناوری، شرکت دانش بنیان، تحقیقات، لیسانس