صابر جمالی - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد.
حسین شریفان - دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
فراست سجادی - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی، دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی گرگان

با توجه به گستردگی شوری در خاک های ایران، تنش های غیر زیستی از قبیل شوری، تهدیدی جدی برای تولیدات کشاورزی، عملکرد و مواد موثره ی گیاهان دارویی است. شناخت آستانه تحمل به شوری و تعیین شیب کاهش عملکرد گیاهان دارویی نقش به سزایی در مکان یابی مناسب جهت توصیه و توسعه کاشت آنها دارد. بدین منظور، در این پژوهش تاثیر رژیم های متفاوت آبیاری و سطوح مختلف شوری بر خواص برگ گیاه کینوا رقم Titicaca مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۴در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان اجرا شد. در این پژوهش، سطوح مختلف کم آبیاری شامل ۳ سطح (آبیاری بعد از ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه محاسبه شده با تشت تبخیر کلاس A) و مقادیر شوری آب آبیاری شامل ۵ سطح (شاهد، ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ درصد اختلاط آب دریا و آب شهری) بود. نتایج نشان داد که سطوح مختلف شوری بر شاخص سطح برگ، طول برگ، عرض برگ، طول دمبرگ و محتوای نسبی آب برگ در سطح یک درصد (P<۰.۰۱) معنی دار بود، ولی رژیم های مختلف آبیاری و اثر متقابل آنها بر کلروفیل (P<۰.۰۵) و محتوای نسبی (P<۰.۰۱) معنی دار شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که افایش میزان آب آبیاری منجر به افزایش کلیه صفات مورد بررسی شد.

تنش شوری, رقم Titicaca, شاخص سطح برگ, کلروفیل, کم آبیاری, کینوا