زهرا جلیلی - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی در گروه مهندسی آب دانشگاه رازی
هوشنگ قمرنیا - استاد، دانشگاه رازی، تخصص: آبیاری
دانیال کهریزی - کرمانشاه، بزرگراه امام خمینی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، گروه زراعت و اصلاح نباتات

استفاده از آبهای زیرزمینی شور کم عمق که در بعضی دشت های موجود در مناطق جنوبی، شمالی، غرب و شمال غرب موجود است به عنوان یک منبع آب آبیاری می تواند تا حدودی آب مورد نیاز پاره ای از گیاهان را تامین کند. در این رابطه آزمایشی به منظور بررسی اثر آب زیرزمینی کم عمق و شور بر کمک به تبخیر و تعرق گیاه استویا در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت فاکتوریل با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی انجام شد. تیمارهای اعمال شده شامل آب زیرزمینی با سطوح شوری ۱ و ۲ و ۶ و ۱۰ دسی زیمنس بر متر در سه عمق ۷/۰ و ۹/۰ و ۲/۱ متر بود. نتایج نشان داد که درصد مشارکت آب زیرزمینی برای سطوح شوری ۱، ۲، ۶ و ۱۰ دسی زیمنس بر متر در اعماق ۷/۰ و ۹/۰ و ۲/۱ متری به ترتیب در حدود (۵/۶۶ ، ۷/۵۷ ، ۳/۴۵) ، (۵/۶۱ ، ۷/۵۲ ، ۱/۴۲)، (۹/۵۹ ، ۴/۴۹ ، ۰/۴۱) و (۰/۵۹ ، ۶/۴۶ ، ۱/۴۰) درصد نیاز کلی گیاه بود. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از آبهای زیر زمینی کم عمق با شوری کمتر از ۲ دسی زیمنس بر متر برای آبیاری گیاه استویا می تواند به صورت قابل توجهی نیاز آبی گیاه را برطرف نموده و به تبخیر و تعرق گیاه کمک کند.

آب زیرزمینی, شوری, کم عمق, استویا, اقلیم نیمه خشک