احمد خوش بین - محیط زیست،منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.
علیرضا پورخباز - محیط زیست، منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.

زمینه و هدف: یکی از نگرانی های عمده جهانی در مورد محیط زیست آلودگی اکوسیستم های آبی توسط فلزات سنگین است. این عناصر محیط های آبی را آلوده نموده و از طریق تجمع زیستی در بافت های موجودات زنده سطوح بالاتر زنجیره غذایی که توسط انسان مصرف می شوند تجمع یافته و غلیظ می شوند. در این مطالعه به بررسی غلظت سه فلز سنگین سرب، نیکل و کادمیوم در بافت عضله دو گونه ماهی شوریده و کوتر در بنادر صیادی کنارک و پزم پرداخته شد. روش کار: تعداد ۳۶ نمونه ماهی از بنادر کنارک و پزم جمع آوری گردید. پس از آماده سازی نمونه ها به روش هضم اسیدی، غلظت عناصر سنگین سرب، نیکل و کادمیوم به وسیله دستگاه جذب اتمی Contr-AA- ۷۰۰ اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۲۰) و آزمون های ANCOVA و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری ۰۵/۰ درصد تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، بین مقادیر فلزات سرب، نیکل و کادمیوم در بافت عضله شوریده و کوتر اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>۰/۰۵). میانگین غلظت فلزات سنگین موردمطالعه در عضله ماهیان صیدشده از بندر کنارک بیشتر از نمونه های خلیج پزم بود. همچنین میزان غلظت فلزات سنگین سرب، نیکل و کادمیوم در ماهی کوتر کمتر از نمونه های شوریده به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان سرب و کادمیوم در بافت عضله ماهیان موردمطالعه پایین تر از استانداردهای سازمان غذا و داروی آمریکا، وزارت شیلات و کشاورزی انگلستان، سازمان جهانی غذا و کشاورزی و آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا بود. غلظت فلز نیکل در عضله ماهیان موردمطالعه در مقایسه با حد مجاز سازمان بهداشت جهانی بیشتر به دست آمد.

فلزات سنگین, ماهی شوریده, ماهی کوتر, دریای عمان