سیدسعید جیواد - دانشجوی دکتری مدرسی معارف گرایش تاریخ تمدن دانشگاه پیام نور قم و عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور خوی

توجه به عبادت، توجه به حیاتی ترین مقوله انسانی است؛ چرا که بیشتر سامان ها و نابسامانی ها، صلاح ها و فسادها و سعادت ها و شقاوت ها، به این مساله بر می گردد. عبادت بستر خوشبختی و بدبختی انسان ها و جوامع انسانی است، انسان موجودی است مستعد همه کمالات و همچنین تباهی ها، این گونه شدن یا آن گونه شدن به نوع عبادت آدمی بسته است. انسان به سبب عبادتی درست و الهی، دارای اخلاق الهی می شود و به سبب عبادت نادرست، از سیر به سوی حقیقت انسانی خود باز می ماند و اخلاقی غیر ربانی پیدا می کند. انسان می تواند به سبب عبادتی کامل، به کمالات انسانی دست یابد یا به عکس. بنابراین پرداختن به مساله عبادت پرداختن به ضروری ترین امور در جامعه انسانی است. عبادت و نیایش و هرگونه کاری که برای رضای خداوند انجام می گیرد، دارای یکسلسله آثار گرانبهای فردی و اجتماعی است و در حقیقت ازعالی ترین مکتب های تربیتی و اخلاقی می باشد زیرا پرستش خدا و عبادت وی حس تقدیر و شکرگزاری را در انسان زنده می کند و نیاز عبادت و پرستش خدا مایه تکامل روحی انسان است. چه تکاملی بالاتر از این که روح و روان ما با جهان بیکران کمال مطلق خدا مرتبط گردد و در انجام وظایف بندگی و کارهای زندگی، از قدرت نامتناهی و نیروی نامحدود او استمداد بطلبد و به اندازه ای شایسته و لایق گردد که بتواند با او سخن بگوید.

دعا، عبادت، قرآن، حدیث، سبک زندگی دینی