سید محمد موسوی - جامعهالمصطفی خراسان

از جمله نعمت های ارزشمند الهی ، نعمت دوست خوب است . دوست صالح نتیجه عبادت خالصانه، کردار نیک واخلاق شایسته است. از طرف دیگر، دوستی و معاشرت با نااهل، مانند ارتباط با مریضی است که مرض مسری دارد، یار بد تا آلودگی اش را تحقق نبخشد، از رهای خبری نیست. گاهی به نظر می آید از رفاقت با فردی مسئله دار در امان مانده؛ اما از بلایای طبیعی ممکن است درامان نماند.قطرات باران زمین مرده را حیات می بخشد، دانش، خرد و حکمت دانشمندان دل هارا زنده می کنند. گاهی، و ضع فردی مجهول است که با نگاه به دو ستان ورفقای او معلوم می گردد. از راه های دوست یابی، آزمایش است . با آزمایش است که دو ستان ظاهری از غیر آن آشکار می گردد؛ با روش های از قبیل گرایش عاطفی، زوال قدرت، مسافرت، خشم، احتیاج و نیاز. دوست را باید انتخاب کرد .هدف زندگی و کمال نهای انسان، قرب الهی است . دوستی با خوبان بردانش انسان افزوده ، به حق و حقیقت نودیک و به آخرت و سعادت جاوید، رهنمایی می نماید. فردی که از قیافه اش گناه فوران می زند، سیما، لباس، روش و منش او شرارت و بدبینی را نمایش می دهد. به حقیقت، دوست آرمانی نیست و جو شیطان ، کسی دیگری را به یاد شما نمی آورد. به سخن تو گوش دادن، کارهای خوبترا تبلیغ کردن، از همنشینی با تو احساس رضایت و راحتی داشتن، اسباب شادی و نشاطت را فراهم کردن، نشانه های دوست مطلوب است. در دوستی و دشمنی، اعتدال را رعایت و از افراط و تفریط پرهیز داشته باش

دوستی، دوستان، سرنوشت، روش ها، سعادت، شقاوت، دلیل نقلی، دلیل عقلی