محمودرضا ثقفی - دانشیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
بهاره میرزایی - کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
مهشید نقیبی - کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
محمد مهدی کاوه جبلی - کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران

مسکن مهر متشکل از مجموعه های مسکونی بزرگ به عنوان پروژه ملی به منظور خانه دار کردن قشرهای کم درآمد است. ساکنان این پروژه ها، مرجع مناسبی برای دستیابی به اطلاعات پیمایشی هستند. هدف این پژوهش ارزیابی میزان رضایت ساکنین پروژه مسکن مهر شهر جدید بهارستان در جنوب اصفهان است. سوال پژوهش اینست که آیا ساکنان پروژه مسکن مهر بهارستان از جنبه های کالبدی، خدماتی، عملکردی و اقتصادی مجموعه مسکونی خود رضایت دارند؟ ارزیابی ها امکان تکرار موفقیت ها و اجتناب از اشتباهات در مجموعه های مشابه را ایجاد می کنند. روش پژوهش بصورت کمی و توصیفی تحلیلی است. ابزار جمع آوری داده ها، اسنادی و میدانی (از طریق پرسشنامه) می باشد. نمونه موردی مسکن مهر بهارستان و حجم نمونه ۱۸۴ خانوار (۵۵ درصد واحدهای اشغال شده) می باشد. اندازه گیری میزان رضایتمندی بر اساس طیف پنج امتیازی لیکرت به کمک نرم افزار SPSS بر اساس یافته های کمی حاصل از ضریب همبستگی پیرسون بین متغیرهای مستقلی از قبیل وضعیت درآمد و وضعیت تاهل افراد می باشد. نتایج تحقیق بر پایه همبستگی یافته های کمی نشان می دهند که میزان رضایت مندی ساکنان مسکن مهر بهارستان از محیط مسکونی خود، در حد متوسط (خنثی) و سطح رضایت کاربران ۲.۶۸ و در حد متوسط می باشد. کمترین میزان رضایت مندی ساکنین از محیط مسکونی مربوط به معیار دسترسی و حمل و نقل است و بیش ترین میزان رضایت مربوط به معیار امنیت می باشد. با برنامه ریزی اصولی و اجرای ارزیابی در تمام مراحل طراحی می توان تا حدودی از آسیب های آتی جلوگیری کرد.

ارزیابی, ارزیابی پس از بهره برداری, مسکن مهر, رضایت مسکونی, بهارستان