نفیسه مرصوصی - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور واحد تحصیلات تکمیلی تهران – ایران
نیلوفر آذربرزین - دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور واحد تحصیلات تکمیلی تهران – ایران

گسست در ساختار فضایی محله های شهری و از بین رفتن هویت کالبدی آن ها، سبب از بین رفتن ساختار اجتماعی پیوسته میان ساکنان و کاهش ارتباطات چهره به چهره و رودررو گشته و باعث جایگزینی روابط ثانویه به جای روابط گرم و صمیمی افراد شده است. هدف پژوهش بررسی نقش سرمایه اجتماعی در توسعه پایدار محله ای شهر ایذه می باشد. روش پژوهش حاضر، توصیفی - تحلیلی بوده و ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه محقق ساخته می باشد جامعه آماری پژوهش شامل محلات ۱۵ گانه شهر ایذه می باشد که طبق سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیتی بالغ بر ۱۲۲۰۱۳ نفر است. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران ۲۵۰ نفر به دست آمده است. داده های گردآوری شده توسط پرسشنامه با استفاده از آزمون T در قالب نرم افزارSPSS ۲۰ مورد آزمون و تجزیه وتحلیل قرارگرفته است. نتایج نشان می دهد وضعیت کلی سرمایه اجتماعی در سطح محله های شهر ایذه با سطح معناداری بالای ۰۵/۰ نشان دهنده ی وضعیت مطلوب می باشد.و ازنظر شهروندان دو شاخص کالبدی - زیست محیطی و بهداشتی - درمانی در وضعیت فرا پایداری قرارگرفته است و شهروندان از این دو سنجه رضایتمندی کافی رادارند ولی دو سنجه دیگر شاخص اجتماعی - فرهنگی و اقتصادی در سطح معنی داری قرار نگرفتند و در سطح ناپایداری قرار دارد. نتیجه کلی پژوهش حاکی از توجه بیشتر متخصصان و برنامه ریزان شهری و منطقه ای به شاخص های توسعه پایدار محله ای در سطح محلات ۱۵ گانه شهر ایذه می باشد.

سرمایه اجتماعی, توسعه پایدار, شاخص ها, محلات شهری, ایذه