جهانگیر صفری - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
محمود آقاخانی بیژنی - مدرس گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهرکرد ، شهرکرد، ایران

منظومه روایی «فرهاد و شیرین»وحشی­ بافقی، به شرح ماجرای عشق میان شیرین (معشوق و همسر خسرو­پرویز) و فرهاد (هنرمند و بت­تراش) می پردازد و از جمله شعرهایی است که ساختاری روایی و نمایشی دارد. شیوه روایت و داستان­پردازی در این منظومه به گونه­ ای است که شاعر با بهره­ گیری از عناصر داستانی؛ شامل طرح روایی، شخصیت، گفت و­گو، دیدگاه و توصیف، فضایی متفاوت می­آفریند. این پژوهش با هدف تحلیل عناصر داستان در این منظومه و به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است. این منظومه روایی بر اساس زمان خطی روایی گسترش می ­یابد و حوادث یکی پس از دیگری و به صورت زنجیر­وار به وجود می آیند؛ به گونه ­ای که ابتدا وضعیت متعادل برقرار است، سپس با بروز حادثه ای، این وضعیت دچار روند تغییر می ­شود و وضعیت نا­متعادل بر شعر حاکم می­گردد. بعد از ذکر حادثه ­ها، روایت به وضعیت متعادل سامان ­یافته ­ای می ­رسد و پایان می ­یابد. درواقع این منظومه از یک زنجیره و پنج عنصر روایی تشکیل شده است که در نهایت سرنوشت شخصیت اصلی نیز مشخص شده است. 

منظومه روایی, فرهاد و شیرین, وحشی بافقی, عناصر داستان, ساختار زمانمند, طرح روایی