ناصر حافظی مقدس - دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زمین شناسی
ابوالفضل سلطانی - دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، دانشکده مهندسی عمران

طراحی سازه های ایمن نسبت به اثرات مخرب گسلش سطحی نظیر برش و نشست نامتقارن بسیار هزینه بر و بعضا از نظر اجرا غیرممکن است، از این رو، مناسب ترین راهکار مقابله با گسلش سطحی تعیین حریم خطر و پرهیز از آن و یا احداث سازه های با ریسک پایین در حریم گسل است. در تحقیق حاضر ابتدا اختصاصات گسل جنوب مشهد براساس داده های ژئوفیزیکی و مورفوتکتونیکی بررسی شد و سپس براساس معیاری های موجود، گسل مزبور رده بندی شد و حریم آن پیشنهاد شده است. این پژوهش ها نشان می دهد که گسل جنوب مشهد از نوع امتداد لغز راست گرد با مولفه نرمال است که به وضوح نهشته های کواترنری را جابهجا کرده است. میانگین نرخ لغزش گسل براساس جابه جایی ظاهری در آبراهه ها mm/yr ۵۹/۰ و دوره بازگشت آن ۲۹۳۰ سال تخمین زده شده است. مسیر گسل در غرب و جنوب شهر مشهد براساس بررسی های ژئوالکتریک، مغناطیس سنجی و آریه میکروترمورها تعیین شده است. با استناد به میزان دقت این بررسی ها و معیارهای موجود، حریم گسلش در داخل محدوده شهری ۸۰ متر در سمت جنوب (فرا دیواره) و ۷۰ متر در سمت شمال (فرودیواره) پیشنهاد شد.      

Fault-Avoidance Zone, South Mashhad Fault, Active Fault,  حریم گسل, گسل جنوب مشهد, گسل فعال