نادر زربافیان - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، ایرا ن
فرزانه اسدی - عضوه هیئت علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، ایرا ن

با ورود به عصر فناوری از قرن ۱۸ میلادی و ترویج تفکرات مدرنیستی پیشرفت در صنایع و علوم سرعت بیشتری پیدا کرد. شیفتگی به فناوری نوین تا جایی ادامه پیدا کرد که فناوری واحد سنجش و ارزیابی تمامی عرصه های زندگی بشر شد. مدرنیسم با جهان بینی خاص خود که فناوری را برتر از همه چیز می دانست، در جهت برآورده نمودن اهداف خود خواستار قطع ارتباط با گذشته شد و خواستگاه انسان را به جایگاهی پایین تر تنزل داد. برخی متفکرین به عواقب و تبعات حاصل از مدرنیسم پی بردند و بحث زمینه گرای را برای حل معضلات به وجود آمده مطرح کردند. زمینه گرایی یک دیدگاه کل گرا، پویا و انعطاف پذیر در معماری است که می تواند خود را با تحولات به وجود آمده در جامعه تطبیق دهد. این رویکرد به جنبه های کالبدی، انسانی، فرهنگی، اجتماعی، اقلیمی و تاریخی توجه داشته دارد و به ضرورت توجه به محیط پیرامون تاکید داشته و با درک پیام بستر خود شکل می گیرد، و به عینیت می رسد. در این پژوهش دو رویکرد زمینه گرا و مدرنیسم با هم مقایسه شد و شباهت ها و تفاوت های هرکدام مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که رویکرد زمینه گرا ضمن برآورده نمودن اهداف مدرنیسم می تواند ضعف ها و زیان های به وجود آمده حاصل از تفکرات مدرن را برطرف نماید.

مقایسه تطبیقی، مدرنیسم، زمینه گرایی، معماری و شهرسازی