مهسا ایوانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه عمران سازه، دانشگاه تهران، ایران
شهرام وهدانی - دانشیار بازنشسته، دانشکده مهندسی عمران، گروه سازه، دانشگاه تهران، ایران

سوانح طبیعی یکی از مشکلات اساسی در بیشتر شهرهای جهان به حساب می آید. یکی از مهم ترین سوانح طبیعی، زمینلرزه است که بیش ترین آسیب پذیری ساختمانی و تلفات انسانی را به بار می آورد. عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساختبنا، شبکه ارتباطی ناکارآمد، عدم وجود تاسیسات و تجهیزات شهری، بافت های شهری را در معرض خطر زلزله قرار می دهد . ضرورتکاهش آسیب پذیری شهر در برابر زلزله، یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی و برنامه ریزی شهری محسوب می گردد. بهسازیساختمان های موجود در برابر زلزله با روش هایی متفاوت با روش های مقاوم سازی سنتی صورت می گیرد. در روش های بهسازیمدرن استفاده از سیستم های شکل پذیر یا میراگرهای انرژی رشد شایانی داشته اند. این سیستم ها سبب می شوند عملیات اجراییبهسازی از نظر حجم و زمان به حداقل برسد و علاوه بر کاهش هزینه های اجرایی، لطمه ی کمتری به روند بهره برداری از ساختمانوارد شود. در این تحقیق یک ساختمان ۴ طبقه با کاربری بیمارستان در شهری با شدت لرزه خیزی زیاد مورد مطالعه واقع شده است.در مطالعه های آسیب پذیری این ساختمان مشخص شد که سیستم سازه ای دارای ضعف های شدیدی در مقدار تنش های موجودنسبت به تنش های مجاز المان ها و دریفت طبقات بیشتر از حد مجاز است. مطالعه های بهسازی طبق آیین نامه های بهسازی لرزه ایساختمان های موجود، نشریه ی ۳۶۰ برنامه و بودجه انجام شده است. تحلیل سازه به روش استاتیکی غیر خطی و با استفاده از نرمافزار ETABS صورت پذیرفته است. در پایان سیستم های مقاوم جانبی مقایسه شده و بهترین روش به منظور بهسازی بیمارستان موردمطالعه ارایه شده است.

مقاوم جانبی، بهسازی لرزه ای، زلزله کرمانشاه، بیمارستان، اجزای محدود، نرم افزار آباکوس