عطااله براتی - دانشجوی کارشناسی ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی دانشگاه شهید بهشتی تهران

این مطالعه با هدف بررسی شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در آرایشگران مرد و سپس تاثیر ۸ هفته برنامه اصلاحی با رویکرد عملکردی براختلالات نواحی مختلف بدن آنان انجام شد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی بدون گروه کنترل است که بر روی نمونه ۱۰۰ نفری ازآرایشگران مرد شهرستان رامهرمز انجام شده است. ابتدا شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی توسط پرسشنامه نوردیک سنجیده شد. سپس تعداد ۳۷نفر جهت ورود به برنامه اصلاحی مورد نظر انتخاب شدند. برنامه شامل دو بخش اصلاح وضعیت کار و تمرینات اصلاحی بود که به مدت ۸ هفتهانجام شد. جهت مشخص کردن شدت درد از مقیاس پنج ارزشی لیکرت استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از روش هایآمار توصیفی و آزمون غیر پارامتریک یومن- ویتنی و کروسکال-والیس استفاده شده است. نتایج نشان دهنده ی این است که اختلالات اسکلتی-عضلانی از شیوع بالایی در میان آرایشگران برخوردار بوده است. میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در میان جامعه هدف در ۱۲ ماه گذشتهبه این صورت بود:اختلال در ناحیه کمر ۸۱ درصد، اختلال در ناحیه گردن ۶۲ درصد، اختلال در ناحیه پاها و مچ پاها ۵۷ درصد، اختلال درناحیه زانوها ۵۲ درصد، اختلال در ناحیه دست ها و مچ دست ها ۲۷ درصد، اختلال در ناحیه ساعد ۳۸ درصد، اختلال در ناحیه ران ها ۳۵درصد، اختلال در ناحیه شانه ۳۲ درصد، اختلال در ناحیه پشت ۲۷ درصد. هم چنین برنامه اصلاحی مورد نظر با رویکرد عملکردی توانست بهصورت معناداری از اختلالات اسکلتی-عضلانی بکاهد. با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد برنامه اصلاحی مورد نظر با رویکرد عملکردیجهت بهبود و کاهش اختلالات مذکور موثر باشد.

اختلالات اسکلتی- عضلانی، برنامه اصلاحی، رویکرد عملکردی، آرایشگران، برنامه تمرینی، پرسشنامه نوردیک