الهام نجفی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه معماری، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی صائب، ابهر، ایران
ندا مسروری جنت - دکتری،گروه معماری، هیئت علمی موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی صائب، ابهر،ایران

آدمی بطور فطری موجود اجتماعی و نیازمند روابط ناشی از آن میباشد. وقتی از رویکرد پایداری اجتماعی در طراحی مجتمع مسکونی صحبت میکنیم، هدف طراحی مجتمعهای زیستی میباشد که ضمن پاسخگویی به نیازهای متنوع ساکنان، درفراهم نمودن زندگی با کیفیت بالا توام با آسایش و آرامش مشترک می باشند که دریک مکان خاص زندگی میکنند. که می بایست قادر باشند به سطح بالائی از سلامت، رفاه و امنیت و... دست یابند. بگونه ای همزمان با آن ارتباطات و مناسبات اجتماعی ساکنان افزایش یابد. از آنجایی که محیط مسکونی اجتماعی است میتوان این ادعا را مورد تعامل هویت ساکنان و محیط مسکونی داشت که انسان طبق هویت متصور خود محیط مسکونی را با عناصر معنایی شکل میدهد، تا در یک کنش متقابل نمادین از طریق محیط ساخته شده، خود را با دیگران در تعامل قراردهد و باتوجه به ارزیابی دیگران از محیط مسکونی او، هویت خود را ارزیابی، تثبیت و ارتقاء دهد.در پژوهش حاضر، اصول پایداری اجتماعی و ملاکهای آن در مجتمعهای مسکونی و با بهرهگیری از مطالعات از پیش صورت گرفته توسط سایر محققین در زمینه پایداری اجتماعی در مجتمعهای مسکونی بررسی گردیده، روند تحقیق به این صورت میباشد که برای درک بیشتر موضوع مورد چالش از طریق مطالعات کتابخانه ای و با روش توصیفی- تحلیلی مبانی نظری در رابطه با مفاهیمی پایداری اجتماعی، الگوهای کالبدی و مسکن بیان میگردد.

مجتمع مسکونی، الگوهای کالبدی، پایداری اجتماعی، هویت.