رضا رجبی راوری - دانشجوی کارشناسی ارشد، سازه های هیدرولیکی، واحد سیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران.
محسن محمدی زاده - استادیار گروه مهندسی عمران، واحد سیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران.

سدهای خاکی و سنگریزهای ازجمله سازه های ژئوتکنیکی هستند که به طور مستقیم با آب و نیروهای مخرب آن در ارتباط هستند. یکی از مشکلات عمومی در این سدها مسئله پیدایش ترک هیدرولیکی در هسته ی رسی میباشد. مطالعه بر روی این سدها در سه محور اصلی تحلیل پایداری، تحلیل تراوش و تحلیل تنش – کرنش صورت میپذیرد. در تحلیل تنش – کرنش میزان نشست قسمت های مختلف سد در مراحل مختلف ساخت و بهره برداری از سد برآورده گردیده و احتمال وقوع شکست هیدرولیکی بررسی می شود. به منظور مدلسازی از برنامه Plaxis۸/۲ که بر اساس روش اجزاء محدود می باشد استفاده شده است. نتایج نشان میدهند که -۱ هر چه شیب های جانبی کمتر شود، انتقال بار کمتر گردیده و احتمال ترک نیز کاهش مییابد. - ۲ هر چه اختلاف تراکم مصالح هسته و پوسته کمتر باشد هسته تمایل بیشتری به حفظ خود داشته و احتمال شکست کمتر میشود - ۳ هر چه عرض هسته بیشتر باشد هسته تمایل بیشتر به حفظ خود داشته و بنابراین افزایش تنش در آن به وقوع می پیوندد و احتمال شکست کاهش می یابد. -۴ با افزایش زمان ساخت که اضافه فشار حاصل فشارهای آب حفرهای موجود کاهش مییابد، احتمال شکست هیدرولیکی کاهش می یابد.

تنش - کرنش، شکست هیدرولیکی، سدهای خاکی، ترک