فاطمه بشیریان - دکتری اقلیم شناسی ،گروه جغرافیای طبیعی،دانشگاه اصفهان
داریوش رحیمی - دانشیار گروه آموزشی جغرافیای طبیعی، دانشگاه اصفهان
سعید موحدی - دانشیار گروه آموزشی جغرافیای طبیعی، دانشگاه اصفهان

آب عنصر اصلی آمایش سرزمین و توسعه پایدار است. هر گونه تغییر در ترازمندی منابع آب، آینده بشر و فعالیت های اقتصادی - اجتماعی ساکنان حوضه های آبی را تحت تاثیر قرار می دهد. نوسان های سطح دریاچه، افت سطح ایستایی دشت ها و کاهش آبدهی رودخانه ها از شواهد تغییرات اب شناختی حوضه دریاجه ارومیه هستند. پژوهش حاضر تلاش می کند تا تصویری روشن از تغییرات آبی دریاچه ارومیه در طول سه دهه اخیر ارائه دهد. جهت انجام این پژوهش؛ داده های آب شناختی و تصاویر ماهواره لندست، برای مختصات جغرافیایی حوضه دریاچه ارومیه در دوره زمانی ۱۳۶۳-۹۶ با استفاده از روش های دورسنجی و آماری مورد بررسی قرار گرفت. طبقه بندی تصاویر ماهواره ای با استفاده از روش حداکثر درست نمایی انجام شده است. براساس نتایج بدست آمده، بالاترین کاهش مساحت دریاچه ارومیه بین سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۲ اتفاق افتاده است. همچنین تحلیل نتایج نشان داد در کنار نقش بسیار مهم گرمایش جهانی بر حجم آبی دریاچه ارومیه، انسان ها توانسته آند یکی از مهم ترین عوامل منطقه ای ایجاد چالش دریاچه ارومیه باشند. در واقع مشکلات آبی دریاچه ارومیه به ویژه پس از سال ۱۳۸۰، ترکیبی از عوامل اقلیمی و آنتروپوژنیک است.

آمایش سرزمین، روند، تراز اکولوژیک، دریاچه ارومیه.