محمدامین اورنگی - دانشجوی دکترا، گروه شیمی دانشکده علوم پایه، دانشگاه پیام نور کرمان ایران
عبدالواحد رحمانی - دکترا، گروه شیمی دانشکده علوم پایه دانشگاه هرمزگان بندرعباس ایران
علیرضا محدثی - دکترا، گروه شیمی دانشکده علوم پایه دانشگاه هرمزگان بندرعباس ایران
ناصر کوسج - دکترا گروه شیمی دانشکده علوم پایه دانشگاه هرمزگان بندرعباس ایران

سمیت بالای فلزات سنگین در محیط زیست، خاصیت انباشتگی در بافت های آبزیان و انتقال به سایر مصرف کنندگان لزوم پایش مکانی و زمانی آنها را ایجاب می کند. از آنجایی که میگو از نظر ارزش غذایی واقتصادی در سبد غذایی مردم استان هرمزگان قراردارد، لذا بررسی وضعیت بهداشت و سلامت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. این تحقیق به منظور تعیین میزان فلزات سنگین ضروری سرب، روی و مسی در بافت خوراکی میگو در جزایر (قشم، هنگام و هرمز) استان هرمزگان در سال ۱۳۹۸ صورت گرفته است. تعداد ۱۸۰ نمونه میگو در جزایر (قشم، هنگام و هرمز) طی دو فصل زمستان و تابستان جمع اوری گردید. بعد از بیومتری بافت خوراکی عضله میگوها جدا شده و فریزدرایر گردید. سپس نمونه ها به روش هضم اسیدی آماده سازی شده و میزان غلظت عناصر سرب، روی و مس در عضله میگو در جزایر (قشم، هنگام و هرمز) در بین فصول تابستان و زمستان پرداخته شد. بطوریکه نتایج نشان داد از لحاظ غلظت عناصر سرب، و مس در عضله میگوها، در مناطق نمونه برداری بین فصول تابستان و زمستان اختلاف معنی دار آماری وجود داشت. P- value<۰.۰۵ بطوریکه در تمام مناطق مورد مطالعه غلظت فلزات در فصل تابستان بیشتر از زمستان بود. همچنین غلظت عناصر سرب، روی و مس در عضله میگوی سرتیز در مناطق مورد مطالعه و مقایسه با استانداردهای جهانی نشان داد که مقادیر این عناصر در بافت عضله ی میگوی سرتیز از میان استانداردهای جهانی ، WHO ، FDA ، NHMRC UKMAFF کمتر می باشد.

میگوی سرتیز، فلزات سنگین، جذب اتمی، قشم، هنگام وهرمز