میترا میرابی - دانشجو دکتری، گروه روان شناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
فریبا حافظی - گروه روان شناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
مهناز مهرابی زاده هنرمند - گروه روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
فرح نادری - استادیار واحد علوم و تحقیقات خوزستان
پروین احتشام زاده - comعضو هیات علمیروان شناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران.

هدف پژوهش، مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی هیجان محور و درمان کوتاه مدت راه حل محور بر صمیمیت زناشویی در زنان دارای تعارض زناشویی بود. از این جامعه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۴۵ زن انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های تعارض های زناشویی براتی و ثنایی و صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون استفاده شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. گروه های آزمایشی تحت طرحواره درمانی هیجان محور (۱۲ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای) و درمان کوتاه مدت راه حل محور (۶ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای) قرار گرفتند؛ گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد، هر دو درمان طرحواره درمانی هیجان محور و درمان کوتاه مدت راه حل محور بر افزایش صمیمیت زناشویی در زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز روان شناختی اثربخش بودند (۰.۰۱p <) و بین اثربخشی دو درمان بر افزایش صمیمیت زناشویی در زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز روان شناختی، تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰.۰۵p>). بنابراین می توان، از طرحواره درمانی هیجان محور و درمان کوتاه مدت راه حل محور در جهت افزایش صمیمیت زناشویی در زنان بهره برد.

طرحواره درمانی هیجان محور, درمان کوتاه مدت راه حل محور, صمیمیت زناشویی و تعارض زناشویی