سلیمان محمدبیدهندی - مهندس
ایوب حلوایی - عضو هیات علمی

در این پژوهش، جوشکاری فولاد ابزار سردکار آلیاژی D۲ مورد بررسی قرار گرفته است. سعی گردیده است به کمک روش A-TIG راه حل مناسبی برای افزایش عمق نفوذ و نسبت عمق به عرض جوش در مقایسه با روش TIG جست و جو شود . متغیرهای این پژوهش نوع فلاکس فعال اکسیدی و شدت جریان در نظر گرفته شده اند که تاثیر هر یک بر عمق نفوذ و عرض جوش و ظاهر آن مورد بررسی قرار گرفته است. فلاکس های مورد استفاده در این پژوهش ZnO و SiO۲ بودند و جوشکاری در پنج شدت جریان ۸۵ ، ۱۰۰ ، ۱۱۵ ، ۱۳۰ و ۱۴۵ آمپر انجام شد. نتایج حاصل نشان دادند که در فلاکس ZnO انحراف قوس و پاشش به دلیل مقاومت الکتریکی فلاکس ظاهر نامناسبی را در جوش بوجود آورده است. جوش های حاصل از فلاکس SiO۲ دارای ظاهری مطلوب بوده و افزایش عمق نفوذ و کاهش عرض جوش را در بر داشته است. فلاکس SiO۲ در این پژوهش بهترین عملکرد را با افزایش عمق نفوذ تا ۴/۵ میلی متر در شدت جریان ۱۴۵ آمپر از خود به جای گذاشته است.

کلمات کلیدی : فولاد D۲, فلاکس های فعال اکسیدی, A-TIG, عمق نفوذ جوشکاری