کیومرث معصومی زکی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
مهدی پوراکبر - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش نقش مدیریت مشارکتی در کاهش آسیب های نوظهور اجتماعی از دیدگاه شهروندان منطقه ۴ شهرداریتبریزانجام شده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت تحقیق ، توصیفی از نوع همبستگی است واز نظر روش جمع آوریداده از نوع میدانی است. جامعه آماری تحقیق حاضر، جمعیت ساکن در محدوده منطقه ۴ شهرداری کلانشهر تبریز به تعداد ۱۴۸۸۰۴ نفرمی باشد که نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان ۴۰۰ نف ر و با روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت سنجشمدیریت مشارکتی از پرسشنامه شادمان (۱۳۸۷) و برای سنجش آسیب های نوظهور اجتماعی از پرسشنامه محقق ساخته و استفاده شده است.جهت بررسی روایی پرسشنامه از نظرات اساتید گروه استفاده شده است و میزان پایایی برای مدیریت مشارکتی ۰/۸۳ و برای آسیب های نوظهور اجتماعی ۰/۸۹ بدست آمده است. برای تجزیه و تحلیل اهداف تحقیق از رگرسیون چند متغیره و از همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که مدیریت مشارکتی در کاهش آسیب های نوظهور اجتماعی شامل، استفاده از فناوری هاینوین ارتباطی و اطلاعاتی، خودکشی بر اثر بازی های رایانه ای، انحرافات اجتماعی و رفتارهای پرخطرموثر می باشد. نتایج نهایی تحلیلتاثیر شاخص های مدیریت مشارکتی بر روی آسیب های نوظهور اجتماعی نشان می دهد که تمامی شاخص ها دارای تاثیر معنادار ومستقیم بوده که در این بین شاخص مشارکت اقتصادی با ۰/۲۵۴ دارای بیشترین تاثیر، شاخص انفرادی با ۰/۱۳۴ و شاخص اجتماعی با ۰/۱۵۱ می باشد.

مدیریت مشارکتی، آسیب های نوظهور، شهروندان تبریز