غلامرضا خادمی - استادیار بیماری های کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
احمدشاه فرهت - فوق تخصص نوزادان، استادیار بخش کودکان، مرکز تحقیقات نوزادان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
رضا صائبی راد - پزشک عمومی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
سید مجید عظیمی - فلوشیپ مراقبتهای ویژه کودکان، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
بهاره ایمانی - استادیار بیماری های کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مدیریت صحیح در توسعه اجتماعی و خدمات درمانی است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی ویژگیهای بالینی و اپیدمیولوژیک بیماران اطفال ارجاع شده از شهرستانهای استان خراسان رضوی به بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در سال ۸۸-۱۳۸۷  و بررسی وضعیت سیستم ارجاع بیماران بود. روشها: این مطالعه مقطعی گذشته نگر در بیمارستان امام رضا(ع) در مشهد (شمال شرق ایران) اجرا گردیده است. در این مطالعه،۲۲۰ کودک ارجاع شده از شهرستانهای استان خراسان رضوی بررسی شدند. مشخصات دموگرافیک بیماران، تشخیص اولیه قبل از ارجاع و تشخیص نهایی و علائم حیاتی بیماران در هنگام پذیرش در بیمارستان مرجع آنالیز شد. یافته ها: در این مطالعه، ۲۲۰ بیمار بررسی شدند که میانگین سنی آنها ۳۴ ± ۳۱ ماه بوده است. ۵۶% بیماران در این مطالعه نوزاد یا شیرخوار بودند. ارتباط معنی دار معکوسی بین سن بیماران و طول مدت بستری وجود داشت (۰.۰۱ = P)، بطوری که بیشترین طول مدت بستری مربوط به گروه سنی زیر یک ماه (۳.۶۹ ± ۶.۴۱ روز) بود. بیشترین تشخیص اولیه بیماران در شهرستان، شامل پنومونی (۲۱%)، مسمومیت (۱۵%) و بیماریهای مادرزادی قلبی (۱۱%) بود و با تشخیص نهایی ارتباط معناداری وجود داشته است (P = ۰.۰۳, Kappa=۰.۵۸). همچنین ارتباط معنی داری بین شدت علائم حیاتی غیر طبیعی و مرگ و میر بیماران وجود داشت (۰.۰۰۱ = P). نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص شدکه نوزادان بیشترین طول مدت بستری در بیمارستان را داشتند. الگوی اعزام بیماران و وجود رابطه معنی دار بین شدت علائم حیاتی غیر طبیعی و مرگ بیماران نشان میدهد که طراحی و برنامه ریزی یک پروتکل مناسب برای اعزام کودکان بیمار، می تواند موجب کاهش اعزام های غیرضروری وکاهش هزینه های درمانی شود.

بیمارستان های منطقه ای, همه گیری شناسی؛ ایران؛ اطفال؛ ارجاع و مشورت