تاثیر تمرین کوتاه مدت و تجویز کورکومین بر فعالیت پاراکسوناز-۱ پس از ترک الکل در رت های نر ویستار
عنوان مقاله: تاثیر تمرین کوتاه مدت و تجویز کورکومین بر فعالیت پاراکسوناز-۱ پس از ترک الکل در رت های نر ویستار
شناسه ملی مقاله: JR_SINA-20-4_002
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_SINA-20-4_002
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسین فتح اللهی - Department of sport physiology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
محمد علی آذربایجانی - , Department of sport physiology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
مقصود پیری - , Department of sport physiology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
حسن متین همایی - Department of sport physiology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
خلاصه مقاله:
حسین فتح اللهی - Department of sport physiology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
محمد علی آذربایجانی - , Department of sport physiology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
مقصود پیری - , Department of sport physiology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
حسن متین همایی - Department of sport physiology, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
مقدمه: پاراکسوناز-۱ (PON-۱) یک آنزیم متصل به HDL بوده که در کبد تولید شده و به عنوان یک آنتی اکسیدان و ضد التهاب در حضور کلسیم موجب هیدرولیز رادیکال های آزاد و جلوگیری از اکسیداسیون LDL می گردد. مصرف الکل و سبک زندگی بی تحرک موجب اختلال چربی بدن و کاهش فعالیت PON-۱ می شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین و استفاده از کورکومین بر فعالیت PON-۱ و پروفایل لیپیدی پس از ترک الکل در رت های نر ویستار بود.
روش بررسی: بدین منظور ۳۲ رت های نر نژاد ویستار به چهار گروه ۱) الکل، ۲) الکل - تمرین، ۳) الکل- کورکومین و ۴) الکل – تمرین - کورکومین تقسیم شدند. به دنبال ۴ روز برنامه مصرف الکل و ۶ روز دوره ترک، مداخلات تمرین (شنا) و تجویز کورکومین به مدت ۱۴ روز اجرا شد. نمونه های خون به منظور تحلیل های آزمایشگاهی جمع آوری شدند. از آزمون آماری تحلیل واریانس دوراهه و نیز آزمون تعقیبی LSD به منظور بررسی تفاوت های بین گروهی استفاده شد.
یافته ها: تمرین به طور مستقل موجب افزایش فعالیت PON-۱ شد (۰۰۱/ ۰p=). تعامل تمرین و کورکومین نیز موجب افزایش معنادار فعالیت PON-۱ شده بود (۰۲/ ۰p=). علاوه بر این تمرین به طور مستقل موجب افزایش غلظت HDL نیز گردید (۰۱/ ۰p=). همچنین تعامل تمرین و کورکومین اثر معنی داری را بر افزایش HDL نشان داد (۰۱/ ۰p=).
بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه تایید می کنند که به منظور افزایش فعالیت PON۱ و غلظت HDL در رت های نر ویستار، می توان از ترکیب نمودن تمرینات کوتاه مدت شنا و تجویز کورکومین استفاده نمود. همچنین می توان در جهت کاهش عوارض دوره ترک الکل از کورکومین و تمرین به منظور بهبود نیمرخ لیپیدی و افزایش فعالیت PON-۱ استفاده نمود.
کلمات کلیدی: Physical Activity, Curcumin, Paraoxonase-۱, Lipids, Substance Withdrawal Syndromes, Ethyl Alcohol, Wistar Rats, فعالیت بدنی, کورکومین, پاراکسوناز-۱, نیمرخ لیپیدی, سندرم محرومیت, الکل, رت ویستار
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1262990/