عطیه سادات ضابطی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس
صدیقه جعفری - دانشگاه الزهرا

هدف: هدف پژوهش تعیین الگوی ساختاری سبک های والدگری، طرحواره های ناسازگار اولیه و خودشیفتگی در نوجوانان پسر بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تمام نوجوانان پسر ۱۳ تا ۱۸ سال منطقه ۱۶ شهر تهران در فصل پاییز و زمستان سال ۱۳۹۵ به تعداد ۱۶۷۴۵۹ نفر بود که از میان آن ها به روش نمونه برداری هدف مند از فرهنگ سرای بهمن، مجتمع فرهنگی هنری فجر و مجتمع ورزشی بهمن تعداد۳۰۰ نوجوان به همراه مادران شان به پیشنهاد گاداگنولی و ولیسر (۱۹۹۸) در پژوهش­های الگویابی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سبک های والدگری بامریند (۱۹۹۱) بود که توسط مادران و نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ، ۱۹۸۸ و صفت های شخصیت خودشیفته آمز، رز و اندرسون (۲۰۰۶) بود که توسط نوجوانان تکمیل شد. پس از کنار گذاشتن ۵ پرسشنامه مخدوش و داده­های پرت ۵ شرکت کننده، داده ها با استفاده از روش الگویابی معادله ها تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد طرحواره های ناسازگار اولیه رابطه بین سبک های والدگری مقتدرانه و صفت های شخصیت خودشیفته را به صورت منفی (۳۱۹/۰-=β، ۰۰۱/۰=P) و رابطه بین سبک های والدگری مستبدانه و صفت های شخصیت خودشیفته را به صورت مثبت (۱۵۳/۰=β، ۰۲/۰=P) میانجی گری می کند. نتیجه گیری: نظام تربیتی خانواده و یا به تعبیر دیگر شیوه های فرزندپروریوالدین، یکی از عوامل مهم در شکل گیری شخصیت فرد و شکل گیری سازه های شناختی از جمله طرحواره های ناسازگار اولیه او است. بر اساس این نتایج اهمیت و ضرورت آموزش فرزندپروری مثبت به والدین به ویژه مادران و به ویژه در سنین کودکی فرزندان شان بیش از پیش برجسته می­شود.

پسر, خودشیفتگی, سبک های والدگری, طرحواره, نوجوان